Η μοναδική κόμικς φιγούρα, που έγινε γνωστή με ένα «όχι» για επώνυμο, «κύριος» σε κάποιες τέλος πάντων καταστάσεις, άρχοντας στο ποτό, γυναικάς, ερωτιάρης, πιλότος από τσου λίγους, με μια γνώριμη μελωδία gospel στα χείλη, που πέρασε από τα Ελληνικά εικονογραφημένα αφήνοντας μόνο φίλους πίσω του, ο μαγνήτης αγαπητοί μου των κακοποιών και τσι ατυχίας, είναι σήμερα καλεσμένος στο Time Bandits!
Oh, when the saints go marchin` in….
Ε, ναι! Δεν χρειάζονται παραπάνω συστάσεις, για να καταλάβετε ότι μιλάμε για τον Mister No, άξιο συνεχιστή τσι Ιταλικής χάρτινης σχολής ηρώων! Ο άνθρωπος που έφαγε με το κουταλάκι τα δάση του Αμαζονίου, προσγείωσε το αεροπλάνο του μέχρι και σε πλάτη κροκόδειλου, έκανε τα μπουνίδια να πέφτουν με τη σέσουλα και να δείχνουν αστεία πράγματα και προπάντων κύριοι, ένας από τσου ελάχιστους κομικσοτσαμπουκάδες, που δεν τον ντουμπλάρανε τσι δύσκολες σκηνές! Κι όλα αυτά, στην προ google και facebook εποχή!
Δίκαιος και τζέντλεμαν, αλλά και ιπτάμενος φυσικά, δίχως όμως βαθμούς και σιρίτια, μονίμως αδέκαρος, διψασμένος για αλκοόλ και περιπέτειες(αισθηματικές και όχι μόνον), φορώντας το κλασσικό μαύρο μπουφάν με το τριφύλλι στον ώμο, χορεύει ταγκό, ρούμπα, σάλσα, κούμπια και κάθε λογής λάτιν χορό, αλωνίζει τσι χώρες τσι Λατινικής Αμερικής και βλαστημάει χειρότερα απ` ότι τσακώνεται! Για όλα αυτά τα κουσούρια τον αγαπήσαμε και του κάνουμε σήμερα το εικονογραφημένο πορτρέτο!
Η αφεντομουτσουνάρα του πέρασε από μπόλικους Ιταλιάνους σχεδιαστές. Η αρχή έγινε με τον Gallieno – λέγε με Ζαγκόρ – Ferri, που του έδωσε τσι βάσεις, μαζί βέβαια με τον μαέστρο στα σενάρια Sergio Bonelli(τώρα κάνει φοβερά ταξίδια στα ουράνια, αλλά δυστυχώς δε μπορεί να μας τα αφηγηθεί…). Στην γειτονική χώρα τσι μανέστρας και τσι πίτσας, εμφανίστηκε κορδωμένος και σιχαμένος από τσου πολέμους, τον Ιούνιο του`76, εν μέσω παντελονιών καμπάνα και Bee Gees! Μας συστήθηκε από το πρώτο κιόλας τεύχος, δίχως πολλά – πολλά, σε κάποιο υπό τύπον μπαρ(τσι απελπισίας!), στο Μανάους. Βετεράνος τσι Αμερικάνικης πολεμικής αεροπορίας, με παράσημα …να, με το συμπάθιο, κι έχοντας φάει τον πόλεμο με το κουταλάκι, είπε το παλικάρι να αράξει στας Βραζιλίας και να πιεί κανένα ποταμό ουίσκυ, κάνοντας σούρτα φέρτα τσι γύρω χώρες, τσου τουρίστες που πάντα του τη φέρνανε στο τέλος και έμενε ταπί και ψύχραιμος!
Βρήκε κι ένα κολλητό, τον Ες Ες(Γερμαναρά παλαίμαχο και σύντροφο στην ομάδα Alcoholic Anonymous τσι περιοχής), αλλά βρήκε και τον μπελά του και μάλιστα άπειρες φορές. Κροκόδειλοι, ταριχευτές ανθρώπινων κεφαλών, ανακόντα, τζάγκουαρ, τρελαμένοι στρατιωτικοί, λήσταρχοι(χειρότεροι κι απ` τον Νταβέλη!), επαναστάσεις, μύγες τσε – τσε, ζίου ζίτσου λαβές, μπέρι – μπέρι, απατεώνες με γραβάτα, ανθρωποφάγοι ημίγυμνοι, βουντού και άλλα χοντρά κόλπα, όλα στο σακίδιο του! Μιλάμε, ότι στις μέρες μας θα` θελε καμιά 40αριά Botox στο μούτρο, μπας κι έρθει στα ίσια του, από τσι πολλές μπουνιές, κλωτσιές και δαγκασιές που` φαγε!
Old time classic σκηνή, η κλωτσιά στο πάιπερ για να πάρει μπροστά!
Στη χώρα μας έκαμε 2 σεζόν, που λέμε και τηλεοπτικά. Την πρώτη το`76 με 10 τεύχη(προσωπικά το 10ο το έχω δει μόνο σε διαφήμιση σε οπισθόφυλλο…), και την δεύτερη το 86 με 56. Εκεί τον γνωρίσαμε καλύτερα και εκτιμήσαμε τις πτυχές του χαρακτήρος του. Και οι δύο εμφανίσεις, έγιναν από τσι εκδόσεις του κ. Ανεμοδουρά.
Να μη λέμε όμως πολλά και σας κουράζω. Ας περάσουμε σε εικόνα. Μίστερ Νο έργα και ημέρες μέρος πρώτον! Αρχίζουμε με τρία τευχίδια και έπεται συνέχεια.
Καλές αναγνώσεις αδέλφια και προσοχή τσι μιμήσεις, έτσι; Αυτά που θα διαβάσετε πιο κάτω, γινήκανε σε σχεδιαστικά στούντιο! Μην τα επιχειρήσετε στο σπίτι!
Πλατσαφρόνκ!
The Time Bandits 