Κόμικς, απ` αυτά που διαβάσαμε μικροί και από τ`άλλα που βρέθηκαν στην πορεία! Όλα τους μυρίζουν από εκείνο το εκδοτικό παρελθόν που μας συνάρπαζε. Τα βρήκαμε, τα διαβάσαμε, τα βάλαμε στα ράφια της βιβλιοθήκης και τώρα τα μοιραζόμαστε μαζί σας, αλλά μόνο για ανάγνωση! Λήψεις ελεύθερες δεν είναι διαθέσιμες επί του παρόντος, ούτε εδώ – ούτε στον μεγάλο μας αδελφό, που έρχεται κι αυτός σύντομα!
Προσπάθησα εχθές αρκετά μια και οι γνώσεις μου ειναι σχετικά περιορισμένες στο να ‘ζωντανεψω’ λιγο μερικές κουρασμένες σελίδες χρησιμοποιώντας ως πειραματόζωο το Master of Kung Fu #18 που έβαλα για ανάγνωση παρακάτω.
Ο τρόπος έπρεπε να είναι σχετικά γρήγορος γιατί κάτι που θα έπαιρνε 10 λεπτά στη σελίδα δε θα ήταν δυνατό να εφαρμοστεί σε 2,000+ κόμικ. Πιστεύω όμως ότι δουλεύει ένας σχετικά αυτοποιημένος τρόπος το αποτέλεσμα του οποίου θα δείτε παρακάτω. Αν ανοίξετε δε, και το προηγούμενο Master πιστεύω η διαφορά θα είναι παραπάνω από εμφανής.
Προσπάθησα να αποφύγω ως ο ντέβιλος το λιβάνι το να δώσω μια όψη στιλπνή και ιλουστρασιόν στη σελίδα, προτιμώντας να συνεχίσει να φαίνεται ‘χαρτί’, απλά να ξεφορτωθεί θάμπωμα, κιτρινίλες, εμφανείς κόκκους κτλ.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε παρακάτω. Επίσης κάθε βοήθεια από γραφίστα σχετικά με κάποιο συνδυασμό software / κοκτέιλ φίλτρων που θα είχε καλύτερα αποτελέσματα είναι περισσότερο από καλοδεχούμενη.
Enjoy…
YΓ – Το μέγεθος εικόνας στο συγκεκριμένο upload είναι μικρότερο μια και σκοπός ήταν να φανεί η ποιότητα της εικόνας περισσότερο κι όχι να διαβαστεί – γι’ αυτό υπάρχει το προηγούμενο upload.
A όλα κι όλα.
Σήμερα μόνο για καλτ που δε θα μιλήσουμε. Σήμερα μιλάμε για γίγαντες, βλέπε Marvel Comics.
Τους γίγαντες τους αποφεύγω γιατί με πειράζουν στο στομάχι αλλά εδώ θα κάνω μια εξαίρεση μια και έχει να κάνει με ένα απ’ τα πιο αγαπημένα μου mainstream comic.
O Shang-Chi είναι ένας ιδιόμορφος ήρωας για τη Marvel μια και δεν έχει καθόλου υπερφυσικές δυνάμεις πέρα από μια εξαιρετική τεχνική στις πολεμικές τέχνες. Η Marvel ήθελε να εκμεταλλευτεί την μανία της περιόδου με τις ταινίες καράτε και όλο το ντόρο που γινόταν και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.
Έχοντας τα δικαιώματα για την τηλεοπτική σειρά με τον David Carradine και τα δικαιώματα για τον χαρακτήρα Fu Manchu που ήταν δημιουργία του Rohmer η Marvel τα συνδύασε ιδανικά φτιάχνοντας έναν γιό του Fu Manchu που δεν ήταν άλλος από τον Shang Chi.
Το τελευταίο κομμάτι του παζλ μπήκε από το πενάκι του εκπληκτικού Paul Gulacy στα σκίτσα, αν και αργότερα μπήκαν κι άλλοι στο χορό.
Μην ψάχνετε για τεύχος 1 γιατί δεν υπάρχει. Η σειρά έβγαινε ως Special Marvel Edition αλλά αποδείχτηκε τόσο δημοφιλής ώστε μετά τα τεύχη 16 και 17 ο τίτλος άλλαξε σε
The Hands of Shang-Chi: Master of Kung Fu
Η σειρά γνώρισε τεράστια επιτυχία και έβγαλε 125 τεύχη, με πολλά crossover με άλλους χαρακτήρες…
Δε σκοπεύουμε να εξαντλήσουμε το θέμα με ένα μόνο κομμάτι… Θα έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα και να δώσουμε πολλά τεύχη της εκπληκτικής αυτής σειράς… Προς το παρόν απολαύστε τα μοναδικά σκίτσα και τα τεύχη…
Pulp ήτοι χαρτοπολτός. Αναφέρεται σε περιοδικά από το 1896 μέχρι το 1950 που τυπώνονταν σε φτηνό χαρτοπολτό, με τραχειές, ακανόνιστες σελίδες. Συνήθως έπαιζαν στις 120-130 σελίδες, ενώ τα καλύτερα, τα ‘γυαλιστερά’ κόμικ λέγονταν glossies ή slicks.
Bασικά μιλάμε για φτηνό χαρτί, φτηνή εκτύπωση και φτηνούς συγγραφείς – όχι με την έννοια ότι δεν ήταν καλοί, γιατί πολλοί μεγάλοι ξεκίνησαν απ’ τα pulp – αλλά επειδή δεν πληρώνονταν σχεδόν τίποτα.
Στα ‘δυνατά’ τους, δηλαδή το 1920 και το ’30 τα επιτυχημένα παλπ πουλούσαν ένα εκατομμύριο αντίτυπα ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ παρακαλώ…
Τα πιο γνωστά της εποχής ήταν τα Adventure, Amazing Stories, Black Mask, Dime Detective, Flying Aces, Horror Stories, Love Story Magazine, Marvel Tales, Oriental Stories, Planet Stories, Spicy Detective, Startling Stories, Thrilling Wonder Stories, Unknown και Weird Tales.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα κόστη ανέβηκαν και τα παλπ αναγκαστικά άλλαξαν μέγεθος, έγιναν πιο ‘compact’ αρχίζοντας με το Ellery Queen’s Mystery Magazine τεύχη του οποίου θα δώσουμε σε άρθρο μαζί με αρκετά άλλα.
Προς το παρόν απολαύστε μια εκλεκτή συλλογή εξώφυλλων pulp με εικονογραφήσεις που απλά… δεν υπάρχουν πια! Να θυμάστε ότι ο φτηνός εντυπωσιασμός ήταν το #1 ατού αυτών των εκδόσεων…
Παραθέτω ελάχιστους από τους αγαπημένους μου τίτλους άρθρων που κοσμούν τα εξώφυλλα:
Seduced by a Jungle Sex-Goddess
Bat Women of Budapest
We were attacked by Devil-Apes
Nude on Horseback
Love Slave of the Passion-Crazed Cycle Outlaws
The Lion Woman Wanted My Body
I don’t want my daughter to marry an American
Watch her die, Gringo dog
I invaded the Bordello
Your Passion Analyzed – Is it normal?
Trapped in a Caribbean Cave of Lust
Are you a victim of unnatural desires?
και το αγαπημένο μου
My girl, my bike, and to hell with you!
Αυτό ήταν το πρώτο που μου τράβηξε το μάτι. Όχι απλώς το τράβηξε, το ξεχείλωσε. Είχα συνηθίσει να διαβάζω κόμικς σφεντόνα, τόσο γρήγορα που κάποιος θα νόμιζε ότι το ξεφυλλίζω.
Αλλά όταν έχεις διαβάσει αρκετά, τότε βρίσκεις ένα ρυθμό προβλέψιμο. Λίγο πολύ καταλαβαίνεις πως θα πάει. Ε ναι, να εδώ ο ήρωας που τα βρίσκει σκούρα, να εδώ που έχει το ψυχικό σθένος να πάρει ένα ρόπαλο και να κοπανήσει τον αρχικακό κτλ κτλ.
Αλλά σαλάμι;
Και με πόδια;
Ξαναγύρισα σ’ εκείνη τη σελίδα και γνωριστήκαμε. Οι επόμενες σελίδες ήταν μια αποκάλυψη. Τα πιο τρελά καρέ που είχα δει ποτέ, γεμάτα με κάθε είδους παρανοϊκή εφεύρεση του εκρηκτικά ταλαντούχου Benito Jacovitti. Kαι να πεις πως δεν φαίνεται να στέκει στα καλά του;
Αυτός είναι. Ο κύριος ‘Ψαροκόκκαλο’! ‘Ετσι τον φώναζαν πιτσιρικά στο μικρό χωριό που γεννήθηκε στην νότια Ιταλία – όπου δεν είχε αφήσει πεζοδρόμιο να μην το ζωγραφίσει – επειδή ήταν ψηλός και αδύνατος.
Έφτιαξε πάνω από 60 χαρακτήρας και τουλάχιστον 150 βιβλία, με πιο διάσημο το θρυλικό Cocobill. Ο μόνος cowboy που στάθηκε εκεί, δίπλα στο μεγάλο Lucky Luke. Με το χαμομήλι του, με τον θρυλικό Αργοπόδη, και με τις πιο τρελές, τις πιο ασύλληπτες, τις πιο αλλοπρόσαλλες ιστορίες που έχετε διαβάσει!
Το διαβάζεις μια φορά για το σενάριο του, το διαβάζεις δεύτερη για να απολαύσεις τις θεικές κινήσεις του Κόκο, άλλη μια για να δεις τις εκφράσεις του Αργοπόδη – ε, πάμε άλλη μια για να παρατηρήσουμε τώρα σε κάθε καρέ όλα τα τρελά που έχει βάλει. Πάμε και μια τελευταία όλα μαζί.
Και γράφοντας αυτό το άρθρο ψάχνω για εικόνες. Και χάνομαι. Τι να βάλεις και τι ν’ αφήσεις; Τι να κροπάρεις και τι να κόψεις; Πιάνω τη σελίδα και δεν βγάζω άκρη. Και πριν το καταλάβω έχει περάσει άλλη μισή ώρα και έχω διαβάσει το κόμικ άλλη μια φορά.
Θα γράψω ελπίζω για πολλά κόμικ, αμφιβάλλω αν θα έχω για πολλά απ’ αυτά τον ίδιο ενθουσιασμό. Και κάτι ακόμα, πριν κόψω τα λόγια-φτώχεια: τόσα χρόνια μετά κι ο φίλος μου ο Coco δεν πάλιωσε, φαίνεται τόσο φρέσκος όσο και τότε!
Πραγματικά όσοι δεν τον ξέρετε, θα απολαύσετε κάτι πρωτόγνωρο… αλλά και όσοι τον ξέρετε θα σας δοθεί η ευκαιρία να ξαναδιαβάσετε τις ιστορίες του μέσα από αφιερωματάκια αρκετά που θα κάνουμε μέσα από το Time Bandits.
Πάμε….;
Ένα εκπληκτικό κόμικ και μια από τις μακροβιότερες σειρές – 145 τεύχη των 52 σελίδων έκαστο. Έκανε το ντεμπούτο του τον Οκτώβριο του 1951 με τον τίτλο ‘Exploring the Supernatural’. Το 1954, όπως και άλλα κόμικ τρόμου δέχτηκε την πίεση των περίφημων Comic Book Hearings. Η συντηρητική πλειοψηφία, ψάχνοντας αίτιους στην αποκλίνουσα συμπεριφορά των εφήβων βρήκε τα κόμικ ως εύκολο στόχο.
Και μια και είναι το πρώτο τέτοιου είδους τεύχος που βάζουμε, να πούμε δυο λόγια για την τότε στιχομυθία μεταξύ του εκδότη William Gaines και του γερουσιαστή Kefauver. Ο Gaines δήλωσε ότι πουλούσε μόνο κόμικ που ήταν καλόγουστα. Ο γερουσιαστής του έδειξε ένα εξώφυλλο του Shock Suspense Stories που απεικόνιζε ένα παρανοικό τύπο με τσεκούρι να κρατάει το κομμένο κεφάλι μιας ξανθιάς – ρωτώντας τον αν ήταν καλόγουστο, για να πάρει την απάντηση του Gaines
‘για κόμικ τρόμου φυσικά και είναι’
Τότε ξεκίνησε και η γνωστή σε όλους Comics Code Authority – CCA την οποία μπορείτε να δείτε μέχρι και σήμερα…
Αλλά πίσω στο Forbidden Worlds, όπως είπαμε από τα πιο επιτυχημένα κόμικ του ‘φανταστικού’ τα οποία κέρδισαν και το Alley Award για καλύτερο κόμικ. Διάσημοι χαρακτήρες που παρουσίασε ήταν ο Magicman (τεύχη 125-138) και ο Herbie. Περισσότερα γι’ αυτούς αργότερα, ένα μεγάλο μέρος της σειράς βρίσκεται στα χέρια μας, σε πολύ καλής ποιότητας scans και ελπίζουμε να δίνουμε όλο και περισσότερα.
Το τεύχος 5 είναι από τα αγαπημένα μου της σειράς. Στην πρώτη ιστορία, ένας γιατρός θα κατέβει στα υπόγεια του Stormway Hall χωρίς να ξέρει ότι κατεβαίνει σε ένα Τάφο του Τρόμου. Η δεύτερη ιστορία είναι μια ανατριχιαστική απεικόνιση των πλασμάτων που βρίσκονταν στους μύθους των ναυτικών. Εκτός κι αν όπως λέει στην αρχή ο συγγραφέας ‘δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.’ Η τρίτη ιστορία πάει από τα βάθη της θάλασσας στην Αίγυπτο, και σε βασίλισσες 4,000 ετών. Η Μέρα Που Ο Κόσμος Πέθανε και η Χώρα των Νεκρών συμπληρώνουν ιδανικά την πεντάδα…
Προκειμένου να δοθεί το τεύχος πλήρες δεν ‘κόπηκε’ τίποτα. Στις σελίδες του θα βρείτε όλες τις διαφημίσεις της εποχής και ότι άλλο υπήρχε στο τεύχος.
Καλό διάβασμα λοιπόν και καλησπέρα κι απ’ τον Wulf. Ανοίγουμε πανιά μαζί με το συμπολεμιστή Corto Loco κι όπου βγούμε. Καλό μας ταξίδι.
ΦΟΥΛ ΤΗΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΡΕ ΤΟΥ ΛΑΜΟΓΙΟΥ!
Όπως σας τα είπε και ο σύντροφος pugachof, αυτή εδώ είναι μια καθαρά ερασιτεχνική προσπάθεια, καθοδηγούμενη από το γεγονός του ότι πεισματικά αρνούμαστε να αποδεχτούμε την ηλικία που αναγράφεται στις ταυτότητες μας, αλλά κι επειδή γουστάρουμε να τρυπώνουμε μέσα στις σελίδες των κόμικς και να χανόμαστε! Μας αρέσει καλύτερη εκείνη η εικονογραφημένη πραγματικότητα, μας δίνει άλλες ψευδαισθήσεις πιο οικείες και πιο ταξιδιάρικες, είναι η αλήθεια τους λιγότερη οδυνηρή από αυτήν που μας περιτριγυρίζει και εν πάση περιπτώσει το να μεγαλώνεις δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά πρέπει να αποδέχεσαι και κάποιους «κανόνες». Αυτά για να γνωριστούμε και μαζί. Στο εικονίδιο μου βλέπετε τη φάτσα του Corto Maltese, γιατί τα δικά του αλμυρά ταξίδια τα ζήλευα από μικρός. Είμαι φαν της γραμμής του Pratt και πολλών ακόμη παλιότερων σχεδιαστών. Όπως πχ του Ferri, που για μένα είναι μεγάλη μορφή και με σπουδαία πορεία. Θα τον ξέρετε από τα Ζαγκόρ, πιστεύω. Πιστεύω ότι στην χώρα αυτή τη στιγμή το πιο δυνατό χαρτί στο παιγνίδι πόκερ, είναι το καρέ του λαμόγιου, οπότε ή δεν παίζεις καθόλου και πας για διάβασμα κόμικς, ή προσαρμόζεσαι και κάθεσαι στο τραπέζι με τις μπλόφες. Επιλέγω το πρώτο και σήμερα θα σας δώσω έναν λόγο που μπορεί και να σας κάνει να ασπαστείτε αυτή τη λογική. Τιραμόλα και Σεραφίνο, αχώριστοι φίλοι, διαφορετικές προσωπικότητες, με τις φάτσες όλων μας μέσα στα καμώματα τους, γέλια, πειράγματα, χοροπηδητά, δώστο μου ρε που το πας, είναι δικό μου, θα το πω στη μάνα μου, μπουά μπουά και τα λοιπά. Δύο τεύχη από το 1971, για να ζηλεύουν οι νέοι τη σπίθα στο μάτι του 4οφεύγα! Εμ πως δηλαδή; Ο παλιός είναι αλλιώς! Τεύχος 96 Τιραμόλα, λάστιχα, καουτσούκ και γερές μασέλες και Σεραφίνο τεύχος 65, γυρίζεις τη σβούρα στην τρουλουλού και κάθεται παντού άδειο στομάχι! Τουλάχιστον εγώ, έτσι τα μεταφράζω και τώρα ακόμα. Ο ένας μου φέρνει νύστα και χωρατά και ο άλλος μια πείνα ρε αδελφάκι μου, τι να σου πω; Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια και κουραστικά, όταν ειδικά έχεις τις γοητευτικές εικόνες, τις πλάνες των κόμικς, κάτω από το κείμενο και τα μάτια σας ανυπομονούν να πάνε πιο κάτω, για να διαβάσουν τα σημερινά καλούδια, …σιγή ασυρμάτου εδώ!
Άντε και καλά ταξίδια να`χουμε, με λίγο αεράκι στα πανιά! Στην τελικά, κι αέρας να μη υπάρχει, φυσάμε εμείς! Πως λέμε, κατέβα και σπρώξε, ένα πράγμα; Τα δύο πιο κάτω τεύχη, τα χρωστούσα στο pugachof!
ΜΙΚΡΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ – ΠΡΩΤΟ ΤΕΥΧΟΣ
Ξεκινάμε σήμερα μια αναφορά στα λαϊκά αναγνώσματα των δεκαετιών του`60 και του`70, όσων αφορά στα καουμπόικα περιοδικά που κυκλοφόρησαν εκείνα τα χρόνια και τα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατάφεραν να επιβιώσουν της εκδοτικής ζούγκλας στη χώρα μας, να τα βάλουν με λαοφιλείς καταιγίδες, όπως πχ τα Μπλέκ, Μίκυ Μάους κλπ και να κερδίσουν τους αναγνώστες, κάνοντας παράλληλα διόλου ευκαταφρόνητα νούμερα, σαν εβδομαδιαίες πωλήσεις. Θα μπορούσα να σας λέω ένα κάρο αριθμοφιλοσοφίες και να χάσετε το μπούσουλα και στο τέλος να πείτε κανένα «άι συχτίρ, μας έπρηξες!», οπότε ας δούμε κάποια επιγραμματικά που είναι και ουσιώδη και μετά τσακίζετε το σημερινό τεύχος τσι αναγνώσεις! Μικρός Αρχηγός, τεύχος 1, ιστορικό από όποια πλευρά θέλει ο καθένας σας να το καταχωρήσει, με ημερομηνία κυκλοφορίας 26 Ιουνίου του σωτήριου έτους 1973, μχ! Το περιοδικό ουσιαστικά είναι μια επανακυκλοφορία των ιστοριών του Μικρού Καουμπόι, παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή και με όπλο τις δύο ιστορίες σε κάθε τεύχος. Ρεπετισιόν γουέστερν, στηριζόμενο στην αρχή της ρήσης «η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως», ή με ένα εισιτήριο – δύο έργα! Δε ξέρω για σας, αλλά εγώ κάθε φορά που το πιάνω ξανά στα χέρια μου, βλέπω να βγαίνει από μέσα μια `70ς υποκουλτούρα και μια καλτίλα σούπερ! Μεγαλώσαμε κάποιοι με τις περιπέτειες αυτές και τα γκαρίσματα του Πελεγκρίνο, τσι κλωτσιές στον πισινό του Πεπίτο, τον υποβόσκοντα έρωτα τσι Ντιάνας προς τον Τζίμ, που δεν πολυχαμπαριάζει και το ινδιανάκι τον Τσιπιρίπο, που βλέπει αγκάθι κάκτου στα 15 μίλια! Ήταν οι δικοί μας υπέροχοι της Άγριας Δύσης, αν και κατά 3 λιγότεροι από τους 7 της γνωστής ταινίας, δε μάσαγαν από παράνομους και κινδύνους και έμειναν για πάντα 17άρηδες, με ένα ποτήρι λεμονάδα στο χέρι, μέσα στα μπαρ και πάνω στα αφιλόξενα βουνά της Αμερικής!
Μη περιμένετε σενάρια φανταιζί, με φρου – φρου και αρώματα, δομές ψαγμένες, κοινωνικά υπόβαθρα χαρακτήρων και πλάνα προχωρημένα! Τα πράγματα ήταν πιο απλά και γι` αυτό η «θρυλική τετράδα» μας κέρδισε όλους! Ιστορίες καμωμένες λες και κάποιος μας παρατηρούσε την ώρα που παίζαμε, έκλεβε τις ατάκες μας και την πλοκή και μετά τα τύπωνε σε εβδομαδιαία περιοδικά! Καλή φάση και τα εικονογραφημένα που συμπλήρωναν τσι σελίδες του Μικρού Αρχηγού. Ειδικά ο «Δέλτα 99» του Esteban Maroto, τα έσπαγε! Space Ισπανική Οδύσσεια σε συνέχειες, φευγάτες μορφές, σβινγκλιμπρόνγκ γεμάτη! Στο πρώτο αυτό τεύχος του περιοδικού, ο «Δέλτα 99» κάνει λέει την πρώτη του αποστολή στη γη, γεγονός που παραπέμπει σε ένα τύπο διαστημογυριστή και διαγαλαξιακό σερίφη, που ματσάρει και με τον Τζίμ Άνταμς σαν θεματολογία, αλλά σε άλλη μια άλλη διάσταση, πιο χρονορουφηχτή και ανεξερεύνητη!
Αδέλφια, μπουντριτσιάουφ! Καλές αναγνώσεις!
The French Connection
Μέσα στο χαμό με τα κόμικς που βγαίνανε το`70, όταν κοντεύανε να βουλιάξουνε τα περίπτερα από τα τεύχη και οι περιπτεράδες κάνανε καμιά ώρα για να τα κρεμάσουνε στα μανταλάκια κάθε πρωί, περάσανε από τα μάτια μας ένα σωρό κυκλοφορίες που δεν τσι προσέξαμε όσο θα έπρεπε. Τι να πρωτοπάρεις, έτσι; Μιλάμε για κατάσταση «τα παιδιά που έβλεπαν τα κόμικς να περνούν», για να το δέσουμε και με το σινεμά. Τώρα που θυμήθηκα τη μεγάλη οθόνη, μου` ρχετε στο νου και μια άλλη ταινία αντιπροσωπευτική τσι κατάστασης τότε και τσι σχέσης με τσου γονείς. «Τα όμορφα κόμικς – όμορφα καίγονται», με εναλλακτικό τίτλο «εύκολα πετιούνται»!Κάπου εκεί χρονικά, άρχισα να εξοικειώνομαι με τα «σκουάξ», «σμπαρακουάκ», «σνίφ – κλάψ – λύγμ» και τα συναφή πικραμένα επιφωνήματα.
Για να θυμίσω εκείνα τα χρόνια τσου 40φεύγα που απ` ότι φαίνεται έχουνε μια ιδιαίτερη σχέση με το Time Bandits, το σπαγγέτι – κόμικς πρωτομπήκε στη χώρα από το γουέστερν και οι Ιταλιάνοι πουλάγανε τρελά νούμερα κάθε εβδομάδα, με πρώτο και καλύτερο τον «Μπλέκ». Όσα έδινε ο κυνηγός με το γούνινο καπέλο, δίνανε όλα τα άλλα μαζί, με εξαίρεση το Μίκυμαου όπως το λέγαμε(και μετά αυτό το όνομα πήρε μπάλα όλα τα κόμικς!), που ήτανε μια άλλη περίπτωση. Είχε ξεφύγει αυτό. Σα να λέμε εκτός συναγωνισμού. Λογικό ήτανε να παλεύουνε όλοι για τη δεύτερη θέση λοιπόν, όπου εκεί γινότανε η μεγάλη σφαγή! Γάντι κολλάει η ατάκα τσι κατηγορίας μας, So many comics – so little time, αφού τα κόμικς που βγαίνανε τότε φτάνανε και περισσεύανε για 10 καλοκαίρια σερί ανάγνωση, αλλά ούτε οι δραχμούλες υπήρχαν, ούτε τα καλοκαίρια!
Τέλος πάντων, κάποια στιγμή οι εκδότες μας ψάχνοντας για το αντίπαλο δέος των ποντικιών και των παπιών του Ντίσνευ, ή ενδεχομένως και προσπαθώντας να επιβιώσουν στη χάρτινη λαίλαπα, πήγανε και λίγο πιο αριστερά στον χάρτη τσι γηραιάς ηπείρου, όπου συναντήσανε τσου Γαλάτες, κάτι «φτωχούς και μόνους καουμπόι» και τον πιτσιρικά με το τσουλούφι εκείνο το περίεργο, τα μπατζάκια απ` το παντελόνι ανεβασμένα(σα κυριλέ ψαράς, ένα πράγμα), που δεν άφηνε μυστήριο για μυστήριο άλυτο. Είχε ανακαλυφθεί από τον Τερζόπουλο κι αυτός, αν δε με απατά η μνήμη μου, σ` εκείνο το φοβερό και τρομερό «Βέλος» του`69, αλλά στο σχήμα που έμεινε στο νου πολλών από εμάς καλύτερα, ήταν εκείνο το μικρό δεκαπενθήμερο του Χάρη Πάτση. Ο εκδότης του είχε μια φαεινή ιδέα που τον πέρασε στην ιστορία μαζί με τον Άλκη Τροπεάτη και τον Τερζόπουλο, σαν αυτούς που έφεραν για πρώτη φορά στην Ελλάδα τα Γάλλο – Βελγικά κόμικς.
Επειδή σας βλέπω να ετοιμάζετε στι γκρίνιες, οκ, ήταν και ο Στρατίκης με το Λούκυ Λούκ, ο Ψαρόπουλος με το Ιζνογκούντ, κι ο Σπανός με το Αστερίξ, όλοι τους το σωτήριο έτος 1969! Μνημονεύω όμως τον Πάτση σα πρωτοπόρο, γιατί στο Τεντενάκι έβαλε μέσα μπόλικη από την σοδειά κόμικς των Γάλλων, κι όχι μόνο ένα χαρακτήρα. Ήτανε πώς να το πούμε, ποιο ολοκληρωμένη η μορφή; Κάπως έτσι. Άσε που ο άνθρωπος ήρθε από το πουθενά και τσου έκαμε όλους να ψάχνονται! Μη ξεχνάτε ότι έκανε εγκυκλοπαίδειες,! Δε πας από την εγκυκλοπαίδεια στο κόμικς, έτσι απλά!
Έπειτα είχε εκείνο το τευχάκι και κάποια πράγματα που δεν τα είχαμε ξαναδεί ως τότε, που σε μαγνήτιζαν. Όπως για παράδειγμα τα wrap covers, εκείνα δηλαδή τα εξώφυλλα που συνέχιζαν στο οπισθόφυλλο! Πω, πω… μαγεία! Χρώματα όμορφα, 2 δραχμές στην αρχή(μετά… ήρθαν οι μέλισσες και οι αυξήσεις@#!!!), 68 χορταστικές σελίδες και πανέξυπνες διαφημιστικές μακέτες μέσα. Δε θα σας αναλύσω τώρα τι ήτανε ο ένας ήρωας και τι καπνό φουμάριζε ο άλλος, γιατί και θα ξενερώσετε από τσι πολλές κουβέντες και γιατί αυτά είναι για άλλη ώρα, που θα` χουμε κι οι δύο περισσότερο χρόνο να σκοτώσουμε! Τώρα εσείς θέλετε να διαβάσετε κανένα κόμικς να ξεδώσετε από τσι σκοτούρες, οπότε πάπαλα εδώ με το μπλα μπλα και πάμε στα τεύχη.
Ο «Γαλλικός σύνδεσμος» αγαπητοί, κατά το σύνθημα της εποχής «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία», είναι λίγα εκατοστά πιο κάτω, με τα τρία πρώτα τεύχη του μιτσού «Τέν Τέν»! Διαβάστε τα και ξαναδιαβάστε τα και άμα κουραστήτε, κάντε λίγο κράτη, πάρτε μια ανάσα, δείτε και τσι αναρτήσεις του Pugachov και μετά …ξαναδιαβάστε τα! Αχόρταγα είναι τα άτιμα! Άμα βρω λίγο χρόνο(που τον έχω βάλει ήθελα να` ξερα, πανάθεμα τον!), θα σκανάρω κι άλλα.
ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ – ΠΡΩΤΟ ΤΕΥΧΟΣ
Back to quadraphonic! Άμα τα κόμικς είχαν ήχο, αυτού εδώ είναι σίγουρα πειραματικού τύπου οκταφωνικός, με κείνες τσι κασέτες που μοιάζανε σα σάντουιτς με σαλάμι και δέκα φέτες τυρί! Τσι θυμάμαι που τσι έφερνε σπίτι έο μπάρμπας μου όταν ξεμπαρκάριζε και τσι γουστάραμε όλοι, αλλά δε μπορούσαμε να τσι ακούσουμε γιατί δεν είχαμε και το μηχάνημα μαζί! Το κατάλαβε όταν τέλειωσα το δημοτικό και το` φερε πανάθεμα το, αλλά τότε ήτανε ντεμοντέ! Τον Φλεβάρη του μακρινού 1963, ο κ. Πότης Στρατίκης μαζί με τους Θέμο Ανδρεόπουλο και Κώστα Ραμπατζή, μια μετέπειτα all star γουέστερν – παρέα, βγάζουνε το πρώτο τεύχος του Μικρού Καουμπόι(αρχικά σε μηνιαία βάση και από το 32 τεύχος κι έπειτα εβδομαδιαία), το οποίο έρχεται και «κουμπώνει» πάνω στον ήδη πετυχημένο Μικρό Σερίφη.
Μικρός ο ένας – μικρός κι ο άλλος, κι όλοι εμείς με τα μπιμπερό και τσι πιπίλες στο στόμα! Το πήραμε χαμπάρι όταν βγάλαμε τσι μπλούζες εκείνες με τσι αμυγδαλιές πάνω και σώσαμε με τσι «γυμναστικές επιδείξεις»! Έτσι δε θα το λέγαμε και 100% «δικό μας»(τσι γενιάς μας δηλαδή), με την έννοια ότι το πιάσαμε στα χέρια με σχετική καθυστέρηση δεκαετίας(και βάλε για κάποιους). Πάντως όσοι το διάβασαν, πήραν κι άλλο και μετά κι άλλο και μετά ψάξανε και τα πρώτα, αυτά που δεν πρόλαβαν! Ο Κώστας Φωτεινός aka Πότης Στρατίκης, έγραφε κι εδώ τις ιστορίες, όπως και στον Σερίφη, ενώ τσι εικονογραφήσεις τσι ανέλαβε ο Θέμος. Μετά που χωρίσανε τα ραντς τους, συνέχισε ο Καουμπόης αλλά με τις φιγούρες ήδη γνωστών άλλων κόμικς του εξωτερικού, να μοντάρονται πάνω στους 4 φίλους των ιστοριών, τις οποίες και έγραφε έκτοτε κυρίως ο Γιώργος ο Μαρμαρίδης.
Το περιοδικό στην πρώτη του φάση δεν είχε εικονογραφημένα και η δεύτερη και προτελευταία σελίς ήτο κενές, οπότε και οι αναγνώστες αυτοσχεδίαζαν, τις μορφές που τσου έρχονταν στο νου! Καλή θεωρώ αυτή την πρωτοβουλία των εκδοτών, αλλά με μια ένσταση! Άμα σας δείξω τεύχη εκείνης τσι περιόδου που βρήκα μεταχειρισμένα, θα παραδεχτείτε ότι κάποιοι πιτσιρικάδες τσι εποχής εκείνης, δεν είχαν καθόλου ταλέντο στο σκίτσο! Ωραίες και οι λιθογραφίες που κοσμούσαν τσι σελίδες! Μερικές μου φέρνουν αχνά στο νου γουέστερν Αμερικάνικα τσι εποχής τσι «Καλλιτεχνικής Λέσχης» στην ΕΙΡΤ, με κείνο το μουστάκια τον παρουσιαστή, που σου` λεγε τι νούμερο σαγιονάρα φόραγε ο σκηνοθέτης, που είχε και πλατυποδία εκείνα τα χρόνια και λερωμένο πουκάμισο γιατί έτρωγε κεφτέδες με σάλτσα, πριν σε αφήσει να δεις το φιλμ!
Ινσόμα, που λένε κι οι Ιταλιάνοι, ήταν μια πολύ γερή ανάμνηση, που φεγγοβολάει ακόμη μέσα από τέτοια τεύχη και είπα να την μοιραστούμε στη βιβλιοθήκη μας και σας! Διαβάστε και αναφωνήστε ρυθμικά: Δεν είναι βόες, δεν είναι κροταλίες, είναι οι γκάφες του Πεπίτο οι αστείες!!! Όλε τρις! Σαλαπατιάρ, αδέλφια και καλές αναγνώσεις!
——————————————————————————————————————————————————
Μια πάπια μα ποιά πάπια!
Ήθελα πολύ να` ξερα, τι είχαν στο νου τους οι SteveGerber και ValMayerik, όταν έφτιαξαν αυτή την πάπια! Τον Ντόναλντ; Τον Ντίσνευ γενικότερα; Τη Λιμνούπολη; Τον Σκρούτζ; Είναι αυτή φιγούρα το αντίπαλο δέος του Φάντομ Ντάκ, ή μια παρωδία των ηρώων της Marvel και συγχρόνως ένα tribute στον τεμπέλη θείο των Χιούι, Λιούι και Ντιούι; Χωράει στο 1313(αυτοκίνητο του Ντόναλντ!); Μήπως ήθελαν να διασκευάσουν τον Barks;
Εν πάση περιπτώσει, μόνο ο Stan Lee που τους έδωσε το τελικό οκ, είναι σε θέση να μας πει, που τον τρύπωσε μέσα στο τεύχος 19 του Adventure into Fear το 1973, κι έτσι έφτασε κάποια στιγμή μέχρι τη χώρα μας. Χωρατατζής, με το πούρο στο στόμα μονίμως και ένα attitude σκληρού καρτούν, που δεν γυρίζει ποτέ την πλάτη στους καυγάδες, ο πάπιος έσκασε μύτη μέσω του κ. Καμπανά στα τέλη των Ελληνικών κόμικς `70ς, μέσα σε κείνο τον χαμό από υπερήρωες που μας κατάκλυσαν μέσα σε λίγους μήνες και άλλαξαν την εικονογραφημένη μας οπτική.
Μέσα από τις ιστορίες του παρωδείται η Αμερική, κάθε λογής σύστημα πολιτικό, ο κινηματογράφος και γενικά είναι κάτι σαν κοινωνικοπολιτικός οδοστρωτήρας, που δεν αφήνει από τη μεταλλική του ρόδα να πετάει ούτε τρίχα! Διακωμώδησε τις εκλογές, το περίφημο αντιπολεμικό φιλμ Doctor Strange(με τον Πήτερ Σέλλερς), τον Πόλεμο των Άστρων, την ιστορία του Truman Capote(πριν γυριστεί σε ταινία), μέχρι και τα ίδια τα κόμικς! Ίσως να τα έκανε όλα αυτά γιατί κόπηκε στις audition των στούντιο της Disney και της Warner! Μα πώς να τον περνούσαν δηλαδή; Οξύθυμος, αθυρόστομος και με πολλές υποψίες για πλατυποδία, ήταν αδύνατον να πλαισιώσει ακόμη και τη Ματζίκα Ντε Σπελ! Απ` την άλλη, όλες οι υπερηρωικές ικανότητες του, έπρεπε με κάποιον τρόπο να μην πάνε χαμένες! Και δε μιλάμε για απλά πράγματα τώρα! Μέχρι και Quack – Fu ήξερε!
Άσε που γυρίζει κουστουμάδος και με γραβάτα, αλλά δίχως παντελόνι! Μια πάπια μα ποια πάπια! Πείτε το όσο πιο γρήγορα μπορείτε 233 φορές, διαβάστε έπειτα το πρώτο Ελληνικό τεύχος του(Kabanas Hellas – τώρα πόσες φορές διεθνής ήταν ο εκδότης και σε ποιο άθλημα, το αφήνω σ` εσάς!), και μόλις τελειώστε κι απ` αυτό, πηγαίνετε στο κοντινότερο dvd club, για να δείτε και το ομώνυμο φιλμ του 1986 με τον Tim Robbins και τη φωνή του Chip Zien σαν Χάουαρντ Ντάκ, για να λιώσετε στην `80ς καλτίλα και να έχετε πια μια πλήρη εικόνα αυτής τσι θρασύτητας δημιουργίας! Over and out από μένα! Μιλάνε πλέον οι εικόνες! Enjoy! Platsaflomprong! (κάποια στιγμή θα σας το μεταφράσω!)
——————————————————————————————————————————————-
Ένα φάντασμα με ονοματεπώνυμο!
Από τις πολεμοχαρείς ιαχές, τσου βομβαρδισμούς, τα δολοφονικά αεροπορικά πυρά και τσι σιωπηλές τορπίλες στα βάθη του ωκεανού, ο κ. Πάγκαλος με την αξιομνημόνευτη πολεμική σταδιοδρομία στα εικονογραφημένα του είδους, είπε να δείξει και μια άλλη πτυχή του εκδοτικού του ταλέντου, ένα alter ego, δίνοντας μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε μια καθαρά μεταφυσικά κωμική, κόμικς εκδοχή!
Μάγισσες, σκουπόξυλα, φαντασματάκια, βελζεβούληδες, όλα χώρεσαν στο «Κάσπερ», που επειδή είχε συντροφιά και δεν ήταν μόνος του, απέκτησε και υπότιτλο. Κάσπερ και η παρείτσα! Ήταν 25 Αυγούστου 1970(παρά 5 μέρες – 41 χρόνια πριν!), όταν όλα αυτά ξεπήδησαν από το μιτσό εκείνο περιοδικάκι, στο καθιερωμένο στυλ όσων ήδη σταδιοδρομούσαν στη χώρα μας, με κόστος – έκπληξη για τσου πιτσιρικάδες, μόλις 1 δραχμή(ρεκόρ χαμηλότερης τιμή, Ελληνικών εκδόσεων κόμικς!), αλλά για μόλις 1 εβδομάδα(ρεκόρ αύξησης τιμής σε μια εβδομάδα, Ελληνικών εκδόσεων κόμικς!)! Τρίτος άσσος δεν εμφανίστηκε στα στατιστικά της έκδοσης, κι εδώ σταμάτησαν τα ρεκόρ!
Στα συν του κ. Πάγκαλου και το γεγονός ότι προτίμησε τα αυθεντικά εξώφυλλα. Ο Κάσπερ, δεν ήταν κανένα τυχαίο φάντασμα, που έσκασε μύτη ξαφνικά από τσι εκδόσεις Γκρέκα, αλλά ούτε γούσταρε και την όπερα, ενώ είχε αντικαπνιστικές διαθέσεις! Είχε ήδη κάνει την εμφάνιση του, χωρίς να μας τρομάξει ιδιαίτερα, μέσα από τα καρτούν που βλέπαμε στην τότε κρατική τηλεόραση, σε μια διαδικασία kinder – έκπληξης, όπου ήξερες ότι θα παίξει κινούμενο σχέδιο, αλλά όχι και ποιο θα ήταν αυτό! Εδώ μάλλον υπήρχε στρατιωτικός δάκτυλος, ώστε να βρίσκονται σε εγρήγορση ακόμη και οι εκκολαπτόμενοι πολίτες τσι χώρας! Ο Κάσπερ είχε κάνει το ντεμπούτο του ένα χρόνο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στο χαρτί, από την Αμερικάνικη Harvey Comics.
Για να αρχίσει τα κινούμενα σκέρτσα του όμως, πέρασαν 6 χρόνια και φτάσαμε στο 1945. Ήταν αποτέλεσμα της φαντασίας των Seymour Reit και Joe Oriolo, αλλά και μεγάλη επιτυχία των στούντιο τσι Paramount. Πενήντα χρόνια μετά(1995), έγινε και ταινία μεγάλου μήκους. Ένα ακόμη αξιοπερίεργο, είναι και το γεγονός ότι ο φίλος μας το φαντασματάκι, είχε και επώνυμο! Casper McFadden! Από το «Μακ» του επωνύμου, καταλαβαίνετε ότι οι δημιουργοί μας παραπέμπουν σε Σκωτσέζικα κάστρα και δοξασίες φαντασμάτων στους ερειπωμένους πύργους! Η παρείτσα του είχε ακόμη το φάντασμα με το καπέλο, ή Σπούκυ, το γνωστό Διαβολάκι και την μαθητευόμενη μάγισσα Γουέντυ. Θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα στη χώρα μας, αλλά έπεσε πάνω σε ένα χαμό συναφών εκδόσεων. Τι να πρωτοπάρεις και τι να αφήσεις;
Ήταν η δική μας κόμικς – Golden Age, με άπειρα νέα εκδοτικά πειράματα, που ροκάνιζαν το χαρτζιλίκι μας και στο τέλος μας άφηναν παρά την αγορά κάποιου τεύχους, πάντα με εκείνο το ανικανοποίητο ύφος… «κι αυτό είναι καλό και τ` άλλο… μήπως να έπαιρνα εκείνο, μήπως τ` άλλο….» Ξέρετε τώρα, τα υπαρξιακά μας προβλήματα τα παιδικά! Τέλος πάντων, όσοι επενδύσαμε στα φαντάσματα, τις μάγισσες και τα διαβολάκια, τουλάχιστον το φχαριστηθήκαμε! Ας θυμηθούμε λοιπόν κάτι από κείνες τσι μέρες, με το πρώτο τεύχος του Κάσπερ. Καλές αναγνώσεις και ευχάριστες αναμνήσεις, να έχουμε αδέλφια!
———————————————————————————————————————————————
Paperback Films Part 1. – The Western Frontier
Η δεκαετία του`50 είχε τόσα πολλά μοναδικά στοιχεία, που δεν χωρούσαν ούτε σε ένα λυχνάρι, παρά τα όσα αντίθετα βλέπαμε στη γνωστή τηλεοπτική σειρά(Το τζίνι και η Τζίνι)! Τεχνολογική επανάσταση καθημερινής χρήσης, τοστιέρες, ψυγεία, τηλεοράσεις(χαμηλά στο πάτωμα για να μη χαλάνε τα μάτια!), φοβερά μοντέλα αυτοκινήτων με ολίγον από space στους προφυλακτήρες, calypso και bossa nova και φυσικά κόμικς!
Είναι η δεκαετία του Sinatra, του Dean Martin, του James Dean, του John Wayne, του Χόλυγουντ σίσκαρου εν πάση περιπτώσει(για να μην αναφέρουμε σύσσωμο το σωματείο των ηθοποιών τσι εποχής!), τσι έβδομης τέχνης σε cinemascope και τσι εικονογράφησης της στις σελίδες των εκδόσεων τσι Dell! Σενάρια υπήρχαν(όπως και λεφτά…. Το πιάσατε το υπονοούμενο, ε;), μη νομίζετε. Απλά οι υπεύθυνοι της εταιρείας σκέφτηκαν να πάρουν λίγη αστερόσκονη από κείνες τσι ταινίες και τσι σειρές τσι τηλεόρασης και να πασπαλίσουν μ` αυτήν τσι σελίδες των περιοδικών τους. Μια χαρά βγήκε το project. Και cult και φανταχτερό. Έτσι φίλοι μου, όσοι δεν είδαν εκείνες τσι ταινίες, είχαν την ευκαιρία τους να τσι διαβάσουν τουλάχιστον.
Κι όχι μόνο μια φορά κι έξω, αφού τα τεύχη διαδέχονταν το ένα το άλλο και κυκλοφορούσαν για μήνες στα περίπτερα, διαιωνίζοντας μια πτυχή τσι σύγχρονης Αμερικάνικης ιστορίας. Αυτήν του country στυλ επιβίωσης, που λατρέψαμε όλοι μας στα γουέστερν(κάτι σαν τη φάση τσι Γκόλφως, σε λιγότερο βουκολικό ύφος και τοποθετημένη απέναντι από τα ινδιάνικα χωριά!). Δε ξέρω πόσο ελκυστικά σας ακούγονται όλα αυτά, αλλά αν μη τι άλλο θα πρέπει να τα βάλουμε στη μεριά με τα αξιοπερίεργα, που έλαβαν χώρα στις σελίδες των κόμικς.
Είχαν τη δική τους δόση υποκουλτούρας, γνώριμες φιγούρες ηθοποιών τυπωμένες και δίχως τσιγκουνιές στα χρώματα(εχμ…), μια σχετική δράση βεβαίως και με τα λίγα σέντσια που κόστιζαν(που να` ξεραν οι άνθρωποι ότι θα` ρθει κάποια μέρα το ebay και όλα αυτά θα γίνονταν κότες με χρυσά αυγά!), ήταν μια σαφώς πιο φτηνή πρόταση, για όποιον δεν τον έβγαζε το πορτοφόλι του μέχρι το σινεμά. Κάτι σαν το Σεραφίνο στην Ελλάδα αν θυμάστε οι παλιοί(σικ!), που ήταν μια λύση οικονομικότερη από ένα σουβλάκι, κι επιπλέον σου ξεγέλαγε την πείνα, αφού διάβαζες ότι υπήρχαν και χειρότερα!
Αυτή η εικονογραφημένη οφθαλμαπάτη λοιπόν, κέρδισε σύντομα εκδοτικό έδαφος, μάσησε σελίδες χιλιομετρικών αποστάσεων και πήρε τσου αναγνώστες νοερά στα λιβάδια και τα γελάδια(όπα η ρίμα!), για να δουν τα κοπάδια(σσσς!!!), αλλά και τσου παρανόμους έφιππους ή μη, να κατατροπώνονται από τσου ανθρώπους του νόμου, με το αστέρι στο πέτο! Ίιιιιιιιχα, δηλαδή! Μη νομίζετε ότι υστερούσαν τα χάρτινα ράντσα και τα σαλούν από αυτά των στούντιο. Ίδια βιομηχανία τυποποιημένων ονείρων, σε άλλο υλικό! Αυτή η ιστορία δημιούργησε φανατικούς θαυμαστές και σήκωσε την πινακίδα «εδώ κόμικς» ψηλά, τόσο που να τη διαβάζει κι ο πιο κοντός αναγνώστης και μάλιστα να μη παραπονιέται ότι αυτός που κάθεται στο μπροστινό κάθισμα, του κρύβει τη θέα και να πηγαίνει με το κεφάλι πέρα – δώθε! Όχι κύριοι! Δικαιολογίες δεν υπήρχαν εδώ!
Και πάμε στο πρώτο μας μέρος αυτής τσι αναφοράς, με τα γουέστερν σε πρώτο πλάνο και όλους εμάς σε δεύτερο, να τα διαβάζουμε ηλεκτρονικά, με τρία τεύχη και χωρίς εισιτήριο! Αν είναι δυνατόν, έτσι! Μιλάμε για κοινωνική προσφορά πλέον! Λοιπόν. Έχουμε και λέμε.The Sons of Katie Elder από μεγάλη οθόνη και από ένα επεισόδιο των Gunsmoke και Bonanza, από την πλευρά τσι τηλεόρασης. >Εννοείται ότι έπεται και συνέχεια! Τσατραφλόνκ αδέλφια και καλές αναγνώσεις!
———————————————————————————————————————————————————————–
Paperback Films Part 2. – Guns `n` Saddles
Προχωράμε στα ενδότερα των γουέστερν, πάντα στις εκδόσεις τσι Dell Comics και πάντα σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές μεταφορές στο χαρτί. Εδώ θα διαβάσετε φοβερά πράγματα, αγαπητοί μου! Όπως και την προηγούμενη φορά, έτσι και σήμερα σας έχω ένα cinemascope και δύο μικρότερα σε διάρκεια και μέγεθος οθόνης. Υπάρχουν τα στάνταρ που λέγαμε και στο δελτίο προ – πο, τα «σίγουρα» δηλαδή και τα … αουτσάιντερ! Αυτά που τα βλέπεις με αποδόσεις τρελές στο στοίχημα και σου τραβάνε το «διπλό», οπότε πας κατευθείαν στον κουβά! Μεγάλοι αστέρες και εκκολαπτόμενοι στην ίδια θέση τσι βιβλιοθήκης μας, αλαμπρατσέντα!
Στους δεύτερους, θα δείτε κι ένα πιτσιρίκο αμούστακο, που δε σου γεμίζει το μάτι βρε αδελφέ για σκληρόφατσα, στα χρόνια που έκανε το αγροτικό του το παλικάρι και που όταν το` σωσε τράβηξε μια πολύ δυνατή καριέρα και καθιερώθηκε ολούθε, σαν μια απ` τσι πλέον αναγνωρίσιμες καουμπόικες φιγούρες που είδαμε ποτέ, ή έστω διαβάσαμε σε κόμικς! Πιστόλια και σέλες, καυτές ή όχι δεν έχει σημασία, γιατί αυτό που μετράει σ` αυτές τσι ιστορίες, είναι να κρατηθείς όρθιος στο άλογο! Η Dell έβλεπε τσου καουμπόηδες να περνούν μπροστά από το πανί, ή την τι βι και δεν τα` άφηνε να περάσει έτσι και καλά έκανε βέβαια! Τα` παμε και τσι προάλες αυτά.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής τσι έμπνευσης που είχαν οι συντελεστές τσι εταιρείας, γνωρίσαμε τεράστιες παραγωγές που άφησαν εποχή, ή σειρές τσι τηλεόρασης που καθιέρωσαν φάτσες. Κάπως διαφοροποιημένες φυσικά, αφού με το μελάνι δεν βγάνεις εύκολα τη σκόνη στο μούτρο του Γουαίην, ή το φτηνό ουίσκι στην ανάσα του Μάρτιν, αλλά έστω κι έτσι τα είδαμε και τυπωμένα όλα αυτά. Λοιπόν, για να μη σας κουράζω με further details, πάμε στο προκείμενο. Ο John Wayne με τσου Dean Martin και τον τραγουδιστή Ricky Nelson, γίνονται γελαδάρηδες για τσι ανάγκες του Rio Bravo, την ίδια στιγμή που το High Chaperal χτυπάει σα τρελά τα μηχανάκια τσι προ – AGB εποχής και ο baby face Clint Eastwood προβάρει για πρώτη φορά τα τζην και τσι ζώνες με τα εξάσφαιρα, στο Rawhide! Όλα αυτά είναι εδώ σήμερα για σας, στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος μας, που θα` χει και τρίτο και τέταρτο και τέλος πάντων δε σκεφτόμαστε να το σώσουμε στα γρήγορα, για να πάμε γι` άλλα!
Καθίστε αναπαυτικά μπροστά απ` τσου υπολογιστές σας, βάλτε και τα γυαλιά πρεσβυωπίας οι άνω των δεύτερων …άντα, πάρτε και κανένα ποτηράκι μπέρμπον(για να μπείτε στο κλίμα, όχι τίποτα άλλο και για να καταλάβετε και τον φουκαρά τον Dino, τι τραβούσε για να γίνει πειστικός!), κι … ακούστε τα πιστόλια να βαρούν μες` τσι σελίδες! Καλές αναγνώσεις αδέλφια και να θυμάστε, αυτός που γελάει τελευταίος δεν έπιασε το αστείο! Μλουμφτρανκλόινμπον!
——————————————————————————————————————————————————
Paperback Films Part 3. – Tough Guys & Outlaw Thrills
Τρίτο μέρος στο αφιέρωμα του Time Bandits, στις κόμικς εκδοχές των ταινιών γουέστερν. Στα δύο προηγούμενα είχαμε την τηλεόραση να παίρνει τη μερίδα του λέοντος απ` όλα αυτά τα εικονογραφημένα ανδραγαθήματα. Σήμερα αλλάζουμε τοπίο και πάμε σε καθαρά κινηματογραφικές μεταφορές στο χαρτί, πάντα με την Άγρια Δύση να είναι σε πρώτο πλάνο. Μεγάλες παραγωγές, που άφησαν εποχή, σπουδαίοι πρωταγωνιστές, παράνομοι(με μαντήλι στο μούτρο ή άνευ), μονομαχίες και πιστολίδια που «έγραψαν» στον φακό και όχι μόνον, κυνηγητά τσι ερήμους, ινδιάνους γύρω – γύρω όλοι απ` τσι άμαξες, απαγωγές, χαρτοκλέφτες πάνω τσι ράγες, με πίσσα και πούπουλα και πολλά ακόμη must του Ουέστ! «Ξένε δε χωράμε κι οι δύο στην ίδια πόλη», «τράβα το πιστόλι ή σύρε φύγε από μπροστά μου» και οι υπόλοιπες all time classic ατάκες, είναι εδώ για σας χωρίς διαφημίσεις πάντα και το σημαντικότερο φυσικά, χωρίς εισιτήριο!
Βέβαια δεν έχουμε την μαγεία τσι καρέκλας του σινεμά και του λευκού πανιού, αλλά και η κόμικς παραλλαγή όλων αυτών, δεν είναι κι άσχημη! Λοιπόν. Σήμερα το μενού έχει ακόμη τρία φιλμ, γνωστά και αγαπημένα. Τα έχετε δει μπόλικες φορές. Τζών Γουαίην, Κέρκ Ντάγκλας, Άντονυ Κουήν, Πώλ Νιούμαν, όλοι τους σε σκληρούς ρόλους, διαχρονικούς. Σήμα κατατεθέν τσι δικαιοσύνης και τσι τιμιότητας, που κουβαλούσε ο κάθε εκπρόσωπος του νόμου, πρώην ή νυν. Χωρίς πολλά – πολλά, αγαπητοί μας φίλοι σας παρουσιάζουμε τα Searchers, Last train to Gun Hill και Left Handed Gun, κατευθείαν από τα ράφια τσι βιβλιοθήκης μας. Τσι παρουσιάσεις των ταινιών αυτών, μπορείτε να τσι βρείτε στο αδελφάκι μας Comics Trades(http://comicstrades.wordpress.com/)
Καλές αναγνώσεις αδέλφια!
———————————————————————————————————————————————————————
Legend of Zorro!
Η Μεξικάνικη βερσιόν τσι δικαιοσύνης υπέρ των αδυνάτων, με μάσκα μαύρη και μαστίγιο, ο Ζορό δηλαδή, αποτέλεσε άσσο στο μανίκι και τσι Ντίσνευ, που αρχικά με κόμικς και έπειτα στον κινηματογράφο, έφτιαξε περιπέτειες και ηρωισμούς για κείνον, δίνοντας στους αναγνώστες της ακόμη έναν αγαπημένο χαρακτήρα. Βέβαια από αυτή την υπόθεση, έβαλε κι η εταιρεία μερικά εκατομμύρια δολάρια στους τραπεζικούς λογαριασμούς της, αλλά πείτε μου εσείς τι γίνεται σε τούτη την πλάση τσάμπα! Ας τα αφήσουμε όμως τούτα, κι ας δούμε το ιστορικό πλαίσιο του θρύλου.
Ο Δον Ντιέγκο ντε λα Βέγκα, το παίζει φαμφαρόνος και κυριλέ, με φροφρού στα μανίκια και αρωματισμένα μαντηλάκια, κινείται στα περίχωρα του ευγενούς πατέρα του, τσι συνεστιάσεις και τσου γάμους και γενικώς δεν γεννάει σε κανέναν την υποψία ότι θα μπορούσε να είναι πίσω από τη σκοτεινή μάσκα του θρασύτατου γόη, που φλερτάρει με την παρανομία, για να υπερασπίσει τσου αγροίκους συμπατριώτες του. Κι όμως αγαπητοί μου! Εννοείται ότι και το ρομάντζο μπαίνει συχνά σφήνα τσι υποθέσεις. Το μουστάκι του ήρωα, τώρα που το θυμήθηκα, μου φέρνει στο νου αυτό του παππού μου του μακαρίτη, που όλο τον πείραζα γι` αυτό! Ο καλοντυμένος φλούφλης αυτός λοιπόν, τσι λαϊκής παράδοσης, δεν είναι άλλος από τον Ζορό και με το ξίφος του σημαδεύει στα κούτελα των κακών το «Ζ», το σημάδι τσι κυριαρχίας του!
Μια παράδοση πολλών χρόνων συνεχίζεται, κι από πατέρα σε γιό οι ντε λα Βέγκα κρύβουν πολύ καλά αυτό το μυστικό! Μοιάζει πολύ με αυτό του Φάντομ, αφού περίπου έτσι πηγαίνει σόι το βασίλειο και εκεί, τσι ζούγκλες τσι Βεγγάζης. Αλλά αυτά θα τα πούμε όταν θα έρθει η δική τους στιγμή. Υπάρχει και ο χοντρούλης λοχίας Γκαρσία, που κάτι μυρίζεται, αλλά δεν έχει ευτυχή για κείνον κατάληξη η οσμή τσι υποψίας! Ο Μεξικάνικος αυτός θρύλος, κάτι σαν τον Ρομπέν των Δασών προσαρμοσμένο τσι ερήμους και τσου κάκτους, που μάχεται την αδικία και φροντίζει τους φτωχούς και κατατρεγμένους αγρότες, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από μικρούς και μεγάλους, στην εικονογραφημένη του εκδοχή από την Gold Key και με την συγκατάθεση τσι Disney φυσικά. Το 1967 βγαίνει το ομώνυμο περιοδικό στην Αμερικάνικη αγορά και τα πηγαίνει πολύ καλά(στην Ελλάδα έρχεται από τον κ. Τερζόπουλο, στην πρώτη χρονιά του μικυμάου. Πεταχτείτε μέχρι το http://comicstrades.wordpress.com/ να μάθετε τι και πως).
Οι υπόλοιπες εταιρείες δεν ήτο δυνατόν να μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα και να κοιτάζουν, οπότε με πρώτη και καλύτερη τη Dell(που το` χε το θέμα, με τσι τόσες συναφείς εκδόσεις), βγήκαν στην αντεπίθεση, οπότε και οι κλώνοι του Ζορό πλήθυναν σε χρόνο μηδέν! Εδώ ο Ζορό, εκεί ο Ζορό, που είναι ο Ζορό; Μα εδώ! Που αλλού δηλαδή να είναι; Στην ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη, κι επειδή άκουσα κάποια ψυχή εκεί έξω να ψιθυρίζει κάτι για τεύχη του της πρώτης περιόδου, είπα να σας δώσω ένα – δύο προς γνώση και ανάγνωση! Τεύχη 6 & 7, λοιπόν και …καλές αναγνώσεις είπα;
———————————————————————————————————————————————————————-
Red, Sharp & Deadly Curly!
Με διαφορά η πιο μοβόρα κοκκινομάλλα, που πέρασε από ποτέ από τα κόμικς! Φεμινισμός δια αποκεφαλισμού! Στο δόγμα «όλα τα σφάζω – όλα τα μαχαιρώνω», η γυναικεία αυτή εκδοχή του Κόναν, με κατσαρό μαλλί, μπικίνι και λεπίδι κοφτερό, επινοήθηκε από τσου Roy Thomas και Barry Windsor-Smith. Μπήκε σφήνα στο τεύχος 23 του Κόναν (1973), αφού από κάπου πρέπει αν αρχίσει κανείς, για να κάνει μια αξιοπρεπή εικονογραφημένη καριέρα και δη χασάπη σκοτεινών εποχών! Φανταστείτε ότι δεν υπήρχαν ΙΕΚ τότε, οπότε οι μαθητευόμενοι μάθαιναν την τέχνη δια πρακτικής μεθόδου! Η Σόνια μας μπορεί να κρυφοκοίταζε τον συνάδελφο Κόναν, αλλά δεν μπήκε ποτέ στο τριπάκι να γίνει μια «το` όνομα είναι Βαρβάρα, βάρα βάρβαρε μου βάρα», αφού ήτο κι εκείνη μια απ` τα ίδια, συν την περηφάνια που κουβαλούσε(ενδεχομένως και την προκατάληψη προς τους κακούς), την υποβόσκουσα αλαζονεία και του στυλ «διαίρει και βασίλευε» που την διακατείχε.
Χάραξε λοιπόν δική της πορεία, άφησε πίσω της ρυάκια αίμα, κόκκαλα σπαρμένα και τα συναφή και απέκτησε οσονούπω φήμη «μη κουνηθείτε αλήτες, θα σας κάμω σουβλάκι με σάλτσα σαρκοφάγου φυτού»! Αφού εξαφανίστηκε για μερικά τεύχη, την είδαμε ξανά στο Savage Sword of Conan, τεύχος 78 και εκεί μας συστήθηκε κανονικά. Λιτό βιογραφικό φυσικά, όμως περιεκτικό. Από την Ιρκάνια κράταγε η σκούφια της, κι αν την ψάχνετε στο χάρτη ξεχάστε το! Οι κόμικς – αρχαιολόγοι ακόμη δεν έχουν βρει τα απαραίτητα στοιχεία, αλλά ισχυρίζονται ωστόσο ότι είναι μια προ – Ουκρανίας εποχή.
Η ύπαρξη του χαρακτήρα αυτού, εντοπίζεται για πρώτη φορά στο βιβλίο του Robert E. Howard, με τίτλο The Shadow of the Vulture, το 1934! Μια και μιλήσαμε λίγο πριν για τσου σχεδιαστές της, να δώσουμε εύφημο μνεία και στον Σπανιόλο Esteban Maroto(Delta 99 κ. α.), ο οποίος έκανε πολύ καλή δουλειά μαζί με τον Neal Adams. Βέβαια αν σας αρέσει η καθαρά brutal εκδοχή, με τα κοψίδια να πετάγονται ολούθε, κι όχι η light ψιλό – καρτούν περίπτωση του Maroto, ε τότε πρέπει να ψάξετε για τα τεύχη εκείνα του Χάουαρντ Ντακ, από τον κ. Καμπανά(τον ένα και μοναδικό Έλληνα εκδότη με διεθνείς συμμετοχές – Kabanas – Hellas – ωέο!), το 1977.
Εκεί φιλοξενήθηκαν οι ιστορίες του δικού της περιοδικού, που κυκλοφόρησε η Marvel με αφετηρία τον Γενάρη του`77. Η χάρη τσι κοκκινομάλλας μας έφτασε μέχρι την τηλεόραση, κι από εκεί στο Χόλυγουντ. Στην ομώνυμη ταινία του 1985, τον ρόλο τσι Σόνιας έπαιξε η Brigitte Nielsen, κι από δίπλα βέβαια και ο Κιμεριανός Arnold Schwarzenegger, που τα` ξερε αυτά τα κόλπα. Τη σκηνοθεσία έκανε ο Richard Fleischer. Για καθαρά εγκυκλοπαιδικούς λόγους, κάντε το καλό να την δείτε. Δεν είναι και για τα θηρία, ούτε έχει μαθήματα για φιλετάρισμα, αλλά για μάλλον χοντροκομμένες παραγωγές μαγειρικής! Βλέπεται σχετικά ευχάριστα, ειδικά με συνοδεία μπάρμπεκιου και κέτσαπ(τα ποπ κορν είναι ξενέρα, σ` αυτές τσι ταινίες!)!
Το 2008, βγήκε και δεύτερη ταινία, με την αμαζόνα μας, που έχει επηρεάσει πάμπολλους αθλητές RPG splatter games και έχουν δώσει το όνομα της στους γυναικείους χαρακτήρες που επιλέγουν! Αν θέλετε να μάθετε ακόμη περισσότερα, αναλυτικούς κατάλογους με τις κυκλοφορίες των τευχών και των ιστοριών της και πολλά μα πολλά ακόμη, κλικάρετε το παρακάτω link.
http://en.wikipedia.org/wiki/Red_Sonja
Το αυθεντικό trailer τσι ταινίας, σας περιμένει εδώ
http://www.youtube.com/watch?v=MXfVp6WXE5M
E finalmente, το τεύχος που συνοδεύει το κείμενο τούτο, είναι το υπ` αριθμόν 1 τσι Αμερικάνικης έκδοσης. Καλές αναγνώσεις αδέλφια και προσέχετε τα λεπίδια!
———————————————————————————————————————————————————————-
Giant Size Chillers 1.
Το 1974, η Marvel δίνει έμφαση στα μυτερά δόντια του κόμη Δράκουλα, ρίχνοντας στην αγορά το 40σέλιδο Giant Size Chillers, με ανατριχίλες γιγαντιαίων διαστάσεων, κάτι που σίγουρα χαροποίησε το συγκεκριμένο τμήμα του αναγνωστικού της κοινού, που αρέσκονταν σε σελίδες με φρέσκο αίμα και αιωρούμενα βαμπίρ! Με μόλις 35 σέντσια, οι αιμοχαρείς φίλοι των comics splatter, κρατούσαν στα χέρια τους την ειδική αυτή έκδοση, που βγήκε από το μυαλό του Marv Wolfman(τώρα παρατσούκλι ήταν αυτό, ή επώνυμο κανονικό;), με σκίτσα του Gene Colan και μελάνια από τον Chiaramonte.
Εννοείται ότι το project φέρει την έγκριση του Stan Lee! Τρείς αυτοτελείς ιστορίες του άρχοντα του σκότους, βρίσκονται εδώ, έγχρωμες εξ` ολοκλήρου(και όχι οι μισές…), σε μια έκδοση που κατάφερε να μην περιοριστεί σε 5-6 τεύχη, αλλά να κρατήσει για αρκετό καιρό στα περίπτερα. Οι Αμερικανοί αναγνώστες της εταιρείας, ήξεραν άλλωστε τον κεντρικό χαρακτήρα(κι όχι μόνον αυτοί!), από το Tomb of Dracula, που κάποια τεύχη του προλάβαμε να διαβάσουμε κι εδώ σαν Δράκουλα, στην έκδοση του κ. Καμπανά που αυτοαποκαλέστηκε σαν κόμικς τσι «σκληρής γενιάς».
Φάτε μάτια – ψάρια λοιπόν σε τούτο το τεύχος, που το αφιερώνουμε στους fan του εικονογραφημένου τρόμου και τσι δαγκωματιάς στο λαιμό! Στο δεύτερο τεύχος(σας το ετοιμάζουμε κι αυτό!), θα έχετε μάλιστα την ευκαιρία να γνωρίσετε και την κόρη του Δράκουλα(αμ, τι νομίζατε!), με μπέρτα κι εκείνη, μυτερά δόντια(για να σε φάααααω!), που ως οικογενειακή συνήθεια και παράδοση, σεργιανίζει ιπτάμενη στα στενά και τα δρομάκια, για να πιεί καμιά σταγόνα αίμα η καημένη! Παλιοζωή! Πάλι καλά που δεν έχει να αντιμετωπίσει και τον Blade! Τι τραβάει το βαμπίρ για λίγο αιματάκι, ε;
Πιστεύω ότι μετά από αυτή την ανάγνωση, θα αρχίσετε να βλέπετε με λιγάκι συμπάθεια περισσότερη, τσι νυχτερίδες! Σας αφήνω τσι αγκάλες του κόμη και προσέξετε! Διψάει ακόμη! Η ανάγνωση συνοδεύεται από κοψίδι(παιδάκι), μπυρίτσα και οπωσδήποτε ημίφως!(απαραίτητη η γονική συναίνεση, για όλες τσι ηλικίες ανεξαρτήτως!)
Η συνέχεια τσι οθόνες σας!
Σπρατσαφλόνκ και καλές αναγνώσεις, αδέλφια!
———————————————————————————————————————————————————————-
ΩΡΑ ΓΙΑ ΞΥΛΟ
ή πως η Marvel έγινε η Marvel.
—
‘Άναψε!’
Η ατάκα του ‘ποζερά’ Johnny Storm, γνωστού και ως Ανθρώπινου Πυρσού μαζί με την ατάκα του ‘πράγματος’ Ben Grimm – ΩΡΑ ΓΙΑ ΞΥΛΟ – ήταν πάντα απ’ τις πιο χαρακτηριστικές στα κόμικ.
Πολλοί ξέρουν τους 4 Φανταστικούς λίγοι όμως ξέρουν το ρόλο που έπαιξαν στην εξέλιξη των κόμικ.
Πριν βγουν οι 4 Φανταστικοί ο Stan Lee ήταν έτοιμος να τα παρατήσει πιστεύοντας ότι μια καριέρα στα κόμικ είναι ουτοπία. Τότε όπως λέει η ιστορία, έμαθε ότι η DC περηφανευόταν για την ομάδα υπερηρώων της που πουλούσε εξαιρετικά καλά, την Justice League of America.
O Lee σκέφτηκε ότι αφού αφήνει τα κόμικ καλύτερα να κάνει εντυπωσιακή έξοδο. Έφτιαξε 4 ήρωες ακριβώς όπως θα τους ήθελε αυτός. Μια δυσλειτουργική ομάδα, μακριά από τα πρότυπα που κυριαρχούσαν και προβαλλόταν. Άνθρωποι που μισούν, που κρατάνε κακίες, πολλές φορές για ασήμαντο λόγο, άνθρωποι που φοβούνται μέσα στις εντυπωσιακές στολές, που ζηλεύουν… απλά… άνθρωποι.
Έφτιαξε ένα σκαρίφημα της πρώτης ιστορίας και το έδωσε στον ‘πολύ’ Jack Kirby ο οποίος σκιτσάρισε την ιστορία και την έδωσε πίσω στον Lee ο οποίος γέμισε τους διαλόγους και τις λεζάντες.
Αυτή η μέθοδος συνεργασίας που ήταν εξαιρετικά αποδοτική ξεκίνησε απ’ αυτό το τεύχος και έγινε γνωστή ως ‘the marvel method’ – μέσα σ’ ένα χρόνο όλοι δούλευαν έτσι!
Σύμφωνα με τον Kirby βέβαια αυτά είναι ένα ‘καταραμένο ψέμα’ και δηλώνει ότι ο ίδιος σκέφτηκε και σκιτσάρησε όλη την ομάδα κι ο Lee απλά πρόσθεσε διαλόγους…
Όπως και να χει το πρώτο τεύχος ήταν τόσο επιτυχημένο, όσο και τα επόμενα, που έβαλε γερά τα θεμέλια για να γίνει η Marvel ο κολοσσός που έγινε στο χώρο…
Πριν πάμε στα τευχάκια να δούμε και σε ποιους το οφείλει…
Ladies and gentlemen, the greatest superhero team of all time, created in 1961 – The Fantastic Four:
Johnny Storm (The Human Torch)
Μικρός αδερφός της Sue, έχει την ικανότητα να αυτοαναφλέγεται και να πετάει. Κλασσικός έφηβος στη συμπεριφορά, αντιδραστικός και απολαυστικά δυσάρεστος
μερικές φορές.
Sue Storm (The Invisible Woman)
Φίλη και αργότερα σύζυγος του Reed Richards, έχει τη δυνατότητα να εξαφανίζεται και να προβάλλει ενεργειακά πεδία.
Reed Richards (Mr. Fantastic)
Iδιοφυία στις επιστήμες, η ‘πατρική’ φιγούρα στην ομάδα, μερικές φορές αυταρχικός και συχνά βαρετός. Κατηγορεί πάντα τον εαυτό του για την αποτυχία της αποστολής που παραμόρφωσε τον Ben Grimm. Μπορεί να τεντώσει και να ανασχηματίσει το σώμα του σε εξωπραγματικές διαστάσεις και μορφές.
Βen Grimm (The Thing)
Καλύτερος φίλος και πρώην συγκάτοικος του Richards που μεταμορφώθηκε σε ένα τερατώδες ον με πορτοκαλί δέρμα με την υφή πέτρας και εξωπραγματική δύναμη. Συχνά γεμάτος λύπη και θυμό για το ατύχημα του – με τον καιρό όμως η ευθύτητα και η ειλικρίνεια του μαζί με το καυστικό χιούμορ τον έκαναν ίσως τον πιο αγαπημένο του γκρουπ.
Απολαύστε τα πρώτα τεύχη της σειράς…. κι όποιος θέλει, εδώ είμαστε! Εχουμε ολη τη σειρα στη βιβλιοθήκη μας οποτε σας καλύπτουμε 😉
Α.. ναι… Stay tuned for Silver Surfer.. και καλή ανάγνωση!
——————————————————————————————————————————————————————–
Rawhide Issues
Να μη σας φερνω τωρα σε δυσκολη θεση.
Αντε να διαλεξεις στην πενταδα.
Οποτε για να σας βοηθησω θα παιξουν τευχακια απ ολες.
Τα 4 τευχάκια που θα δειτε… ή μαλλον… απλα δειτε τα…
Lady Rawhide in TB
V2 001
V2 002
V2 004
V2 005
—————————————————————————————————————————————————–
Black Canary Issues
001
002
003
004
—————————————————————————————————————————————————
Dell goes Hollywood!
Την αίγλη των ιστορικών υπερπαραγωγών του Χόλυγουντ, ζήλεψε η Αμερικάνικη Dell Comics, με αποτέλεσμα οι αναγνώστες να βρεθούν μπροστά σε μια διαφορετική εκδοχή όλων αυτών. Δεν είχαν βέβαια τη δυνατότητα του ταρατατζούμ και των επικών μουσικών, που συνόδευαν τσι συγκρούσεις των πρωταγωνιστών. Όμως τα κινηματογραφικά εξώφυλλα και η ένταση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, ιντριγκάρισαν μπόλικους περαστικούς και εκείνοι επένδυσαν τα σέντσια τους, σε τίτλους σαν κι αυτούς που σας έχουμε σήμερα.
Άμα πεταχτείτε μέχρι το
http://comicstrades.wordpress.com/
και ψάξετε τα παλιότερα άρθρα, θα βρείτε την παρουσίαση και των δύο ταινιών.
Βγήκαν τσι αίθουσες και τα δύο, με απόσταση μιας χρονιάς. 1959 το Ben – Hur και 1960 το Spartacus. Το Χόλυγουντ έδωσε χρήμα μπόλικο και τσι δύο περιπτώσεις, χιλιάδες κομπάρσους original, με σάρκα, ρούχα και οστά, κι όχι προϊόν computer graphics και ψηφιακού πολλαπλασιασμού(βγάλανε έτσι και πέντε φράγκα οι φουκαράδες στα καράβια και τσι ερήμους). Ο Ben – Hur σάρωσε στα Όσκαρ και έφυγε από τη βραδιά εκείνη με 11 παρακαλώ, αλαμπρατσέντα! Ο Spartacus πήρε 4 μόνο, αλλά κι αυτά δε του κάτσανε άσχημα! Charlton Heston στην μια και Kirk Douglas στην άλλη.
Σίσκαρο το σωματείο ηθοποιών τσι Αμερικάνικης βιομηχανίας θεάματος, πλαισίωσε τσου βήτα ρόλους! Άμα κάτσω και σας γράψω ονόματα, το άρθρο θα φάει τη μισή σελίδα του Time Bandits! Τσι σκηνοθετικές καρέκλας κάτσανε ιερά τέρατα! William Wyler και Stanley Kubrick, Anthony Mann(δεν έφτανε ένας για τον Σπάρτακο!)!
Όλοι τσι έχουμε δει άπειρες φορές. Στο σινεμά, στην τηλεόραση και στο dvd(μωρέ και σε βιντεοκασέτα!). Τώρα είναι ευκαιρία να τσι διαβάσουμε κιόλας! Οπότε εσείς αδέλφια, απλά ρίχνετε ένα βλέφαρο πιο κάτω… Ρε το φουκαρά τον βιβλιοθηκάριο… Έπηξε με τα τσι αφίξεις των νέων βιβλίων, πολέμησε με τα ράφια, ίδρωσε, αλλά στο τέλος άραξε και διάβασε με την ησυχία του!
Καλές αναγνώσεις !
——————————————————————————————————————————————————————–
ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ – ΤΕΥΧΗ 1 ΕΩΣ 4
With a little help from our friends!
Αγαπητοί κομικσόφιλοι, χαίρεστε! Και πραγματικά χαίρεστε, γιατί αυτά που διαβάζετε πρέπει να σας κάνουν πραγματικά χαρούμενους! Να σας ενημερώσω σχετικά με τις εξελίξεις στο μέτωπο των ανεβασμάτων, ότι ο καημένος ο αποθηκάριος, παρά το γεγονός ότι του δώσαμε 2 ακόμη βοηθούς, έχει συνέχεια εκείνο το περίλυπο ύφος, του στυλ «δεν με παρατάτε λέω εγώ; Μου δώσατε βοηθούς και ανεβάζετε τα τεύχη με το σορό! Σιγά τη βοήθεια! Ξοδευτήκατε!» Άσε που απειλεί ότι θα κάνει λέει καθιστική διαμαρτυρία, άμα δεν του φτιάξει ο ξυλουργούς κι` άλλα ράφια, γιατί βαρέθηκε να στριμώχνει τα τεύχη για να χωρέσουν! Θέλει και ανθυγιεινά και βαρέα ένσημα και επίδομα και άστα να πάνε! Έχουμε προβλήματα σας λέω! Από την άλλη, μη νομίζετε ότι επειδή δεν αναρτάμε άρθρα συχνά, σημαίνει ότι λουφάρουμε! Τεύχη πάνε κι έρχονται! Full time είμαστε με τον σύντροφο Pugachov!
Πάμε στα σημερινά τώρα. Φρέσκα κουλούρια, αλλά με ημερομηνία παραγωγής 1971!!! Έχουνε το κατιτίς τους από συντηρητικά… Όπως σας είχα υποσχεθεί σε παλαιότερη ανάρτηση, ενημερωτικού χαρακτήρα, τα τέσσερα πρώτα τεύχη μιας ιστορικής έκδοσης pulp περιοδικών στη χώρα μας, του Υπερτεύχους Μικρού Καουμπόι, βρίσκονται εδώ για σας! Για να γίνει πράξη κάτι τέτοιο, ήταν πολύτιμη η συμβολή του Βαγγέλη Σαίτη, σκιτσογράφου του Μικρού Καουμπόι, ο οποίος σκανάρισε για την ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη τα τεύχη 2, 3 και 4, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους φίλους των Ελληνικών κόμικς και των λαϊκών αναγνωσμάτων, αλλά και στους αναγνώστες του Time Bandits, να μπορέσουν να διαβάσουν αυτή την τετράδα τευχών.
Πολλά ευχαριστώ λοιπόν στον Βαγγέλη, γι` αυτό και παρατηρήσατε την φράση With a little help from our friends, στον υπότιτλο του κειμένου. Δεν είναι όμως μόνον ο Βαγγέλης, είναι και ο Φίλιππος που σκανάρει και μας στέλνει τα τεύχη της Μπονάντσα και πολλοί από εσάς, που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα για την δημιουργία της ηλεκτρονικής αυτής βιβλιοθήκης. Σας ευχαριστούμε όλους. Όποιος θέλει μπορεί να συμμετάσχει σε αυτή την προσπάθεια, με τεύχη της συλλογής του, κατόπιν επικοινωνίας μαζί μας, στο gkoscomicsandmore@gmail.com
Μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα του 1971(18 του μήνα), έρχεται στα περίπτερα και το Υπερτεύχος Μικρού Καουμπόι, για να εδραιώσει την παρουσία του γνωστού μας εβδομαδιαίου περιοδικού. Εκδόσεις Μονόκερως στην ούγια, Ανδρεόπουλος, Ραμπατζής, Μαρμαρίδης στο team και …the further adventures of Legendary Fourth, continues! Επικεφαλής ο Τζίμ και ακολουθούν οι υπόλοιποι τρείς γνωστοί και μη εξαιρετέοι, συν τον Λάκυ και τον μάρσαλ Ντίλον στα εικονογραφημένα, αλλά και τα πορτρέτα των ηρώων της «Μεγάλης Παρέλασης του Φαρ Ουέστ», στα οπισθόφυλλα. Ακόμη, μας συστήνονται στο τέταρτο τεύχος και οι Μπάνγκ – Μπάνγκ και Santey.
Μικρό το σχήμα αρχικά, στα τέσσερα πρώτα δηλαδή, αυτά που θα διαβάσετε σήμερα. Ηθικόν δίδαγμα των σεναρίων, ο Έλλην όπου κι αν τον στείλεις θα προκόψει, εκτός από την χώρα του! Δε νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερες κουβέντες, για να περιγράψουμε το περιεχόμενο, αφού ακολουθεί μια πανδαισία Υπερτεύχους, μια γουέστερν ραψωδία, μετά συνοδεία χωρατών και καπνισμένων κανών! Το` βγαλα και το καθαρευουσιάνικο σε ρίμα και ησύχασα!
Amigos, καλές αναγνώσεις!
—————————————————————————————————————————————————-
ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ – ΤΕΥΧΗ 1 ΕΩΣ 4
Κι αυτό σας το` χα τάξει. Δε γίνεται αφιέρωμα στα καουμπόικα αναγνώσματα, χωρίς τον Μικρό Καουμπόι. Θα ήτανε ανάλατη η αναφορά. Επειδή είναι και πρώτη του μήνα, δε θέλω γκρίνιες! Σας ακούω εσάς τσου τελευταίους εκεί πίσω! Θα έρθει και η σειρά του άλλου Μικρού, του Σερίφη φυσικά!
Μην αγχώνεστε μονάχα, γιατί έχουμε ένα κάρο λόγους κάθε μέρα, που μας κάνουνε απαισιόδοξους, να μην έχουμε και τα κόμικς, έτσι; Λοιπόν, καλό μήνα πρώτα απ` όλα. Να` χουμε την υγειά μας να πληρώνουμε, αδέλφια! Μπήκαμε σε χαλεπούς καιρούς again, ρεπετισιόν που λένε και στα καζίνο, μιας και οι άνω των 40άντα τα έχουμε πρόχειρα στο νου, τούτα δω τα χάλια. Ροκ εντ ρολ είναι η κατάσταση, αλλά θα την παλέψουμε τέλος πάντων. Ο Κολοκοτρώνης είχε δείξει το δρόμο. Μονιασμένοι να` μαστε! Θα μου πείτε, ότι και μονιασμένοι να` μαστε, εμείς θα πάμε πάλι ταμείο για να σωθεί η χώρα, κι ας μη τα φάγαμε παρέα. Σωστό κι αυτό. Αλλά άμα δε μπορείς να αλλάξεις κάτι ρε παιδάκι μου, χαλάρωσε και δέξου το! Βάλε για μαξιλάρι την ελπίδα και άνοιξε κανένα τεύχος κόμικς, μπας και …ευθυμήσεις λιγάκι!
Πάνω σ` αυτή τη φιλοσοφία κινούμενοι στο Time Bandits, είπαμε να τα κάνουμε λιανά όλα αυτά και … να` μαστε πάλι με τέσσερα τευχάκια υπέροχα! Πολλά – πολλά δεν έχει για εισαγωγικά, όταν μιλάμε για τα τέσσερα πρώτα τεύχη του Μικρού Καουμπόι. Μέχρι κι ο βιβλιοθηκάριος μας, που έχει ξεχαρβαλωθεί από τα πολλά γέλια(τι το` θελες και του` δωσες βρε Pugachov 131 τεύχη MAD; Τον τρέλανες τον άνθρωπο! Άντε να τον συνεφέρουμε τώρα και να σοβαρευτεί! ), κι είναι και σε άλλο μήκος κόμικς – κύματος, έχει λέει ενθουσιαστεί μ` αυτά. Τα κοιτάζει με μια ευλάβεια, άστα να πάνε!
Μέχρι που δεν αφήνει ούτε τσου βοηθούς του να τα αγγίξουν! Ναι, σας λέω. Του πήραμε δύο βοηθούς τελικά, για να γλυτώσουμε από τη μουρμούρα και τη γκρίνια του(και τον επόπτη εργασίας!). Λοιπόν, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια! Ειδικά άμα έχεις και σε περιμένει χτυπώντας νευρικά το πόδι του, ο Τζίμης ο Αδαμόπουλος, ο Πεπίτο με τον Πελεγκρίνο, ο Τσιπιρίπο και φυσικά η δεσποινίς Ντιάνα Μόρισον!
Καλές αναγνώσεις να` χετε!
ΥΓ
Πολλά ευχαριστώ στον Βαγγέλη Σαίτη, σκιτσογράφο του Μικρού Καουμπόι, για τα σκαναρίσματα των τευχών 2, 3 και 4 που μας πρόσφερε!
———————————————————————————————————————————————————————-
Groniblofronkl! – Dinner on Mars!
Ούτε τσου μισούς από τσου πλανήτες που ρίξανε άγκυρα με το Enterprise, δε ξέραμε! Αυτό όμως δε μας εμπόδισε να τσου γνωρίσουμε, χάρτινους ή τηλεοπτικούς. Αργότερα και κινηματογραφικούς. Στην τηλεοπτική βερσιόν βέβαια, τα δωμάτια των στούντιο όσο κι αν καμουφλαρίστηκαν, με κουμπιά ογκώδη και τεχνολογία `60ς, δεν έπεισαν στο 100% τους θεατές. Σου` μενε μια γεύση …σπιτικού διαστήματος! Όχι ότι ήταν απαραίτητα κακό, έτσι; Οι χώροι, οι στολές, τα πλάνα με τσου χάρτινους βράχους και τσι ερήμους που βολοδέρνανε από τσου space ανέμους, τα όπλα με τσι δύο σκάλες(ακινητοποίηση – μοριακή αποσύνθεση!), όλο το φωτοστέφανο τσι αισθητικής τούτης, είχε μια γοητεία. Ήτανε κι άλλα τα μέτρα και τα σταθμά τσι εποχής. Οι απαιτήσεις ας πούμε, δεν ήτανε όπως τσι μέρες μας. Με σούπερ γραφικά και τρισδιάστατες σβούρες. Δεν ήταν το ίδιο ας πούμε, να` βλεπες στο δάπεδο του διαστημόπλοιου να έχει πέσει μάπα! Ή τα τζάμια να θέλανε καθάρισμα!
Στην ΥΕΝΕΔ που το βλέπαμε το Star Trek, ακόμα και ασπρόμαυρο, παθαίναμε κάτι με τσι φάτσες των εξωγήινων, ακόμη κι αν έδειχναν από μακριά σα καρναβαλίτικες μουτσούνες! Έβλεπες τον τύπο με τσι κρεατοελιές και το μούτρο σα ηφαίστειο από τα σπυράκια, με τσι προεξοχές τύπου αυτιών στο πλάι(ενίοτε και στο πηγούνι!), που πήγαινε να σηκώσει τα χέρια με τα 12 δάχτυλα βεντούζες για να κατασπαράξει τον κοσμοναύτη και σε έπιανε ένα σύγκρυο! Παναγία μου, τι είναι τούτο; Ο Θεός να μας φυλάει! Ευτυχώς που το έβαζε το μεσημέρι και μπορούσαμε να κοιμηθούμε! Τώρα που το σκέφτηκα, μου φαίνεται ότι και το στούντιο των καναλιών τσι κρατικής τηλέορασης το`70, πρέπει να είχε γίνει από το ίδιο υλικό με το Enterprise! Θυμάμαι κάτι κουμπιά που προεξείχαν πίσω από τσου παρουσιαστές και νομίζω ότι είχανε τον ίδιο ντεκορατέρ!
Όλα τα λεφτά πάντως ήταν ο διακτυνισμός! Μιλάμε για πολύ προχωρημένη κατάσταση, κβαντο – μαγειρικής και νανο – κηπουρικής! Σσσσσς! Σε ρουφάει το διάστημα και σε κάνει εμετό στο σκάφος! Άσε που δεν ήξερες σε πόσα κομμάτια θα γυρίσεις, ή τι χρώμα ουρά θα` χεις, έτσι και χάλαγε κανένα ρουλεμάν! Σαλαπατιάρ! Σμπλούρφ! Πιτσαφλόινκ! Κλαντσάντρκ! Οι ήχοι στο πιλοτήριο πάλι, ε; Ήτανε σοβαρό, σας λέω! Μιλάμε για διαστημική πανδαισία – κουλτούρα, εκατομμύρια μικρονάν μακριά! Πάρτε και ένα μέτρο σύγκρισης με τον Ελληνικό κινηματογράφο, όπου είχαμε φτάσει μόλις και με το ζόρι σ` ένα Φσιτ Μπόινγκ! Εδώ μας πήγανε στα άστρα οι άνθρωποι και επιστρέψαμε εγκεφαλικά ανέπαφοι, από τσι ρουφήχτρες και τσι καταιγίδες! Ο Σπόκ πάλι, …ασχολίαστος! Μακράν τα κορυφαία αυτιά που είδαμε ποτέ! Θα ` χε πάθει πλάκα ο Νιμόι με δαύτα! Άσε που θα νομίζανε ότι είναι δικά του και δε θα τον γνωρίζανε στο δρόμο χωρίς αυτά!
Από περιπέτειες τώρα, …και τι δεν είδαμε! Παγωμένους πλανήτες, λαθρεμπόριο λευκής σάρκας εξωγήινων, μισό – Φλινκριανούς και μισό – Αφροδιτιανούς, άρπαγες και αιμοβόρους, φέροντες φονικούς ιούς και ανίψια, κλωνοποιημένους επίβουλους τσι space ισορροπίας, σαλεμένους επιστήμονες, να ερευνούν τα μυστήρια τσι μεταμόσχευσης ανθρώπινων οργάνων εξ αποστάσεως, το σκάφος να μένει από …μπαταρία, παγίδες σε πλανήτες ετοιμοθάνατους, ή στην καλύτερη περίπτωση σε κώμα, σαρκοφάγα ιπτάμενα φυτά, που περνούσαν από τσι σωληνώσεις του σκάφους και πάνω από 400 παρόμοια, καθημερινά περιστατικά, που τα αντιμετώπιζε τόσο χαλαρά το πλήρωμα, που σου` δινε ρε παιδάκι μου την εντύπωση ότι ήτανε μέσα στην εκπαίδευση τους! Τα` χανε κάμει και σε ασκήσεις στη γη! Ένα ερώτημα που μου` ρχεται πρόχειρα στο μυαλό, είναι πόσοι επέβαιναν στο σκάφος τελικά, αφού σε κάθε επεισόδιο την κάνανε για άλλο γαλαξία 2-3… θα` χανε καβάτζες, δε μπορεί. Μου` ρχεται και ένα δεύτερο ερώτημα. Εκείνα τα μίνια μέχρι τα` αφάλι, που φοράγανε οι κοσμοναύτισσες, ήταν για να ανυψώνει το ηθικό του υπόλοιπου πληρώματος, ή του τηλεοπτικού κοινού;
Τέλος πάντων, αυτό ήτανε το Star Trek και η κουλτούρα του και κανένα μας δε χάλασε με τσι υπερβολές και τσι ανεξήγητες φάσεις που διάσχιζε, ούτε και μας άφησε κουσούρια που το είδαμε μικροί. Μπλόιφλρινκ…. Φλίνσταμλομπ…. Κι από τσι οθόνες να περάσουμε στο χαρτί. Μπορεί στη χώρα μας να μη διαβάσαμε τούτα τα κατορθώματα, αλλά στην Αμερική η Gold Key Comics τα πήγε μια χαρά. Και πελάτες – αναγνώστες βρήκε και τεύχη με τη σέσουλα πούλησε και τσι κολλήσανε και στο τέλος την ετικέτα cult, σε κείνα τα κόμικς. Το πρώτο Αμερικάνικο τεύχος Star Trek κυκλοφόρησε το`67 και όλα τους είχαν σκίτσα του Ιταλού Alberto Giolitti. Στα 11 χρόνια που κράτησε η διαστημική κολόνια του περιοδικού, πρόλαβε να περάσει από τις εκδοτικές Gold Key Comics, Marvel Comics, DC Comics, Malibu Comics, Wildstorm και δεκαετίες μετά από την IDW Publishing, που προσφάτως σχετικά επανεκτίμησε την συνεισφορά του στα κόμικς! Not bad, που λένε και οι Αμερικάνοι. Το πήγαινε – έλα με τσι εταιρείες αυτές, μπορείτε να το βρείτε πιο κάτω.
http://en.wikipedia.org/wiki/Star_Trek_%28comics%29
Από εκεί και πέρα είχαμε κινηματογραφικές μεταφορές μπόλικες. Κάποια στιγμή έχασα το μέτρημα, μεταξύ “The Voyage Home” και “Nemesis”! Συνολικά γυρίστηκαν 12 ταινίες. Κλικάρετε πιο κάτω και τσι διαβάζετε αναλυτικά, με ηθοποιούς, σκηνοθέτες, χρονιές και λοιπά στοιχεία.
http://en.wikipedia.org/wiki/Star_Trek
Πάμε και στα τεύχη του διαστημικού σκαρφαλώματος μας στα αστέρια, που έχει και βου μέρος! Επειδή είναι πολλά τα τεύχη(και όλα αναπαυτικά τοποθετημένα στα ράφια μας!), θα ξεκινήσουμε με μια χαλαρή εισαγωγή σήμερα και θα έχει και συνέχεια, προσεχώς! Μη σας σκιάξουμε κι` όλας! Τα τεύχη που θα διαβάσετε είναι φυσικά «Χρυσού Κλειδιού» και είναι τα παρακάτω(επιλεγμένα από την ειδική μας διαστημική επιτροπή!).
1, 2, 15, 29
Καλές αναγνώσεις αδέλφια και το νου σας τσι φονικές, τηλεκατευθυνόμενες μαρίδες! Είναι ψεκασμένες με ξεχαζώλ, από τσου Μπακαλιαριανούς! Μη το γελάτε καθόλου! Μόλις τσι φάτε, θα σας τραβάνε συμπούμπουλους με την ακτίνα επάνω για ιατρικές αναλύσεις και μετά σας πετάνε σε κάνα χωράφι και δε θυμάστε ούτε το` όνομα σας! Για ρωτήστε και τον Pugachov…
———————————————————————————————————————————————————————–
Διαστημικά μυστικά…
Αν τα σπαρτσαφλόνκ του Star Trek και οι επικίνδυνοι κλυδωνισμοί του Enterprice, μαζί με τσου πρασινοκόκκινους πολιτισμούς άλλων γαλαξιών και τα αυτιά – ραντάρ του Σποκ ήταν πρωτοποριακά για την εποχή τους και μας άφησαν με ύφος ροφού στσι τηλεοράσεις, τα …διαστημικά μυστικά ήταν το απόλυτο space κόμικς – οφθαλμόλουτρο!
Κι εδώ μιλάμε για απευθείας χάρτινα διαγαλαξιακά ταξίδια, κι όχι για μεταφορά από την τηλεόραση. Αυτή κι αν ήταν επανάσταση! Φανταστείτε τσου ανύποπτους αναγνώστες, που άντε να είχαν μια υποψία ότι κάποιοι μας κοιτάζουν από ψηλά, τσι νύχτες με καθαρό ουρανό, πως ένοιωσαν όταν έσκασε μύτη το πρώτο Mystery in Space…
Η DC Comics με όλο της το ρεπερτόριο, έκανε την δική της εκδοτική επίθεση εν έτη 1951. Οι Jan Vern, Interplanetary Agent, Space Ranger, Hawkman, Star Rovers, Space Cabbie, Knights of the Galaxy και Interplanetary Insurance, Inc κατέκτησαν το κόμικς – σύμπαν τσι Αμερικής σε χρόνο ρεκόρ! Μέχρι το 1966 που κράτησε η σειρά, μερικοί από τσου σημαντικότερους δημιουργούς πέρασαν από τα γραφεία τσι εταιρείας για συμβόλαιο. Στα σενάρια οι John Broome, Gardner Fox, Jack Schiff, Otto Binder, Edmond Hamilton και στην καρέκλα του σχεδιαστή οι Carmine Infantino, Murphy Anderson, Gil Kane, Alex Toth, Bernard Sachs, Frank Frazetta και Virgil Finlay. Μιλάμε για μια από τις καλύτερες ομάδες, που μόνο με τη dream team που μάζεψε ο Stan Lee στα `60ς στην Marvel, μπορεί να συγκριθεί. Όπως και να` χει όμως, η DC τα έκανε όλα αυτά το `51 και αυτό κατευθείαν τσι κολλάει την ρετσινιά του «φεγγάρια μπροστά»! Άλλωστε με αυτή τη σειρά, μπήκε στο λεξιλόγιο μας το «διαστημικό» στα εικονογραφημένα.
Όλα όσα θέλατε να ρωτήσετε για τη σειρά Mystery in Space και δε σας έβγαινε να το να το κάμετε, βρίσκεται μόλις ένα κλικ μακριά σας! Just check this link! Πάπαλα οι δικαιολογίες(δεν ήξερα, δε ρώταγα, ντρεπόμουνα, δεν είχα ίντερνετ κλπ) , συνεπώς!
http://en.wikipedia.org/wiki/Mystery_in_Space
Τα μυστικά τούτα δω, έχουνε μια ιδιαίτερη σχέση με τη χώρα μας και είναι πολύ αγαπητά στσου 40φεύγα ανάμεσα μας! Ω ναι! Βλέπετε, οι αδελφοί Πεχλιβανίδη(οι δικοί μας «φεγγάρια μπροστά» – εκδότες), φρόντισαν να φέρουν τη διαστημική σειρά τούτη κοντά μας και μάλιστα σε εποχές που το κόμικς ήτανε μια μάλλον ασυνήθιστη ασχολία επαγγελματική και όσοι θέλανε να διαβάσουνε …κάτι άλλο, παίρνανε εφημερίδες, ή την πέφτανε στα Μυστήρια, τσι Μάσκες και τσι Μασκούλες και φυσικά στο δικό μας παλικάρι, το Γιώργο το Θαλάσση. Το φρούτο το εικονογραφημένο δεν ευδοκιμούσε τότες.
Παρ` όλα αυτά, οι Πεχλιβανίδηδες δώσανε στο τυπογραφείο εντολή να τυπώσει τα Υπεράνθρωπα, τα Παράξενα, τα Διαπλανητικά, τα Εκπληκτικά και τα Δυναμικά. Πέντε διαστημικά μυστήρια σε ένα, ουσιαστικά, προσαρμοσμένα στο Ελληνικό «ψαγμένο» κοινό τσι εποχής. Μαζί με τσου ήρωες που σας έλεγα πιο πάνω, βάλανε και τσου κλασσικούς Superman και Adam Strange(Παράξενος Αδάμ) και …έδεσε το γλυκό! Τα περιοδικά ήταν εγκεκριμένα από την αρμόδια επιτροπή κόμικς, κάτι που δεν παρέλειψαν να μας ενημερώσουν από τα εξώφυλλα κιόλας. Θα τα πούμε όλα αυτά αργότερα όμως, όταν θα έρθει η ώρα τους. Σήμερα θα μείνουμε στην αρχική έκδοση. Στο Mystery in Space.
Για πάμε λοιπόν στο προκείμενο.
Σας έχουμε για ανάγνωση αγαπητοί μου τα 4 πρώτα τεύχη, πλήρη και χωρίς συντομεύσεις και φυσικά στην Αγγλική!
Καλά ταξίδια να` χετε! Σσσσστ! Εχεμύθεια! Τα διαστημικά μυστικά …μεταξύ μας!
Για οδηγίες διακτινισμού, απευθυνθείτε στο προηγούμενο άρθρο!
———————————————————————————————————————————————————————-
Αέρα!
Στα πλαίσια τσι Εθνικής μας εορτής, τσι 28ης Οκτωβρίου, οπότε και το βροντερό «Όχι» ακούστηκε τσι χιονισμένες ράχες τσι Βόρειας Ηπείρου και τσι Αλβανίας, η Γαλανόλευκη κυματίζει σήμερα στη βιβλιοθήκη μας περήφανα και το Time Bandits σε συνεργασία με το «αδελφάκι» του Comics Trades, σας προσφέρει μια εικονογραφημένη πανδαισία όλων αυτών, μέσα από επιλεγμένα πολεμικά δράματα τσι Δράσις!
Στο Comics Trades μπορείτε να βρείτε πολλά περισσότερα, άρθρα, πληροφορίες και μνήμες φυσικά, ενώ εδώ θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε τα τεύχη. Μέσα σ` αυτά βρίσκονται και 3 με καθαρά Ελληνικό περιβάλλον δράσης και ηρωισμών, αφού οι ιστορίες τους διαδραματίζονται στην χώρα μας. Ο φόρος τιμής τσι Fleetway(IPC), πέρασε από τσι εκδόσεις ΤΕΟ Γκρέκα του κ. Πάγκαλου, που μας γνώρισε με τον δικό του τρόπο, τον κόσμο των πολεμικών εικονογραφημένων ανδραγαθημάτων. Και ήταν υπέροχος!
Έξη τεύχη γεμάτα με πολεμικές ιαχές, κρότους χειροβομβίδας, κροταλίσματα πολυβόλων, κραυγές πόνου και αλαλαγμούς, χλαίνες, σακίδια εκστρατείας, παγούρια, ξιφολόγχες, τζατζίκι, φέτα και ηθικόν ακμαιότατον!
Δείτε τα, νοιώστε τα, θυμηθείτε τα(όσοι τα ζήσατε), διαβάστε τα και αναφωνήσατε …ΑΕΡΑ!
Χρόνια μας πολλά αδέλφια!
ΥΓ
Οι φίλοι των πολεμικών κόμικς να μην ανησυχούν, γιατί το Time Bandits ετοιμάζει αφιερώματα όλων των σχετικών περιοδικών που κυκλοφόρησαν στην χώρα μας, ξεχωριστά για το καθένα! Και μη μασάτε από τα πλαστικά φαλιριμέντα! Τα`χε πει κι ο Άσιμος εδώ και χρόνια αυτά! Καλοδεχούμενοι είναι όλη σε τούτη τη χώρα, αλλά καλύτερα οι μουσαφίρηδες να έρχονται το καλοκαίρι για διακοπές, με καμιά φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό, γιατί εδώ φωνάζουμε και …Αέρα!
Φτου ξελευτερία σε όλους!
————————————————————————————————————————————————————————
ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ – Όταν ήταν ακόμη …μεγάλος!
Καλό μήνα αδέλφια! Πρώτη προβολή του Time Bandits για τον Νοέμβρη, με κάτι που σας είχαμε τάξει. Κι επειδή θέλουμε να είμαστε εντάξει… ιδού! Σήμερον λοιπόν, με ένα εισιτήριο θα δείτε κάμποσα έργα! Όλα καουμπόικα και με άρωμα `60ς! Ο τρίτος μικρός τσι παρέας, που θα μπορούσε να λέγεται και μεγάλος, αφού στο ξεκίνημα του μας ήρθε σε μεγαλύτερο σχήμα από τσου άλλους δύο, ο Σερίφης, ήταν στην ουσία το πρώτο χάρτινο ορμητήριο του Δημήτρη Αδαμόπουλου(για τσου φίλους Τζίμ Άνταμς).
Εκεί τον μάθαμε, εκεί διαβάσαμε τσι πρώτες του ιστορίες, όλες με τον ίδιο αφηγητή. Τον δημιουργό, νονό και συγγραφέα τσι αυτοβιογραφίας ενός pulp – θρύλου. Ο κ. Πότης Στρατίκης, είναι αυτός που μας πρόσφερε στιγμές γουέστερν απόλαυσης, εβδομαδιαίες και προσιτές σε όλους. Αυτά έχουν γράψει, όπως λέμε. Είναι τμήμα τσι κόμικς ιστορίας μας. Ούτε για την Θρυλική Τετράδα, δε νομίζω ότι χρειάζεται να σας πούμε κάτι επιπλέον.
Διαβάστε τα προηγούμενα μας αφιερώματα, σε Μικρό Αρχηγό & Μικρό Καουμπόι και θα βρείτε μπόλικα ενδιαφέροντα στοιχεία. Να πούμε ότι στα σκίτσα θα δείτε τι φοβερό χέρι είχε ο Θέμος Ανδρεόπουλος, ενώ στα εικονογραφημένα τσι τελευταίες σελίδες, θα δείτε πόσο έξυπνες επιλογές κάνανε στην έκδοση, με τόσο χαμηλό budget και χωρίς manager! Άλλα χρόνια – άλλα κόλπα! Ο μετρημένος λόγος είναι αγαπητοί μου αρετή. Οπότε, θα σας αφήσουμε να απολαύσετε την πανδαισία τευχών που έχουμε ετοιμάσει για πάρτη σας. Είναι ακριβώς κάτω απ` αυτές τσι γραμμές και σας περιμένουν να νοιώσετε ξανά μιτσοί!
Το αφιέρωμα στον Μικρό Σερίφη αυτόν, έχει και άλλα μέρη και θα τα διαβάσετε προσεχώς. Δε παίρνουμε τα τεύχη με τη σειρά που κυκλοφορήσανε, αλλά με βάση τσι ιστορίες που είχανε και το προσωπικό μας κριτήριο! Άμα όμως θέλετε, πείτε ποια τεύχη σας αρέσουν, κι άμα τα έχουμε θα σας τα δώσουμε προς ανάγνωση! Αμ` πως! Όλοι έχουμε δικαίωμα για δημοψήφισμα σ` αυτή τη ζωή!
Καλές αναγνώσεις σε όλους!
——————————————————————————————————————————————————————–
ΜΙΚΡΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ – ΤΕΥΧΗ 1 – 4
Ολοκληρώνουμε την αναφορά μας στα καουμπόικα και τα χάρτινα εξάσφαιρα made in Greece σήμερα, με τον Μικρό Αρχηγό και τα πρώτα του 4 τεύχη. Ήταν ένα project που ξεκίνησε πριν 3 μήνες περίπου(αν θυμάστε οι παλιοί), μέσα από το οποίο πέρασαν όλοι οι Μικροί τσι ιστορίας, αλλά και ο Κένταλ.
Εδώ βάζουμε μια άνω τελεία και θα επιστρέψουμε εν ευθέτω χρόνο(σσσς… καλά ε, μιλάμε για φράση!), με Αμαζόνιο, Γεράκι του Τέξας και Γίγα(ντα) του Φαρ Ουέστ. Λοιπόν, Time Bandits proudly presents the further adventures of Jim Adams & his friends! Επειδή μας διαβάζουν και στας Ευρώπας, επιβάλλεται να έχουμε και ανάλογο προφίλ! Αρίμπα μουτσάτσος! Περνάμε στις περιπέτειες τσι θρυλικής τετράδος, δια χειρός Στρατίκη, αφού τα 4 σημερινά τεύχη έχουν την δική του υπογραφή. Μη ξεχνάμε ότι ο Μικρός Αρχηγός ξεκίνησε την πορεία του στα Ελληνικά γουέστερν – χρονικά, σαν μια μορφής ανακεφαλαίωση των όσων μας αφηγήθηκε ο έτερος Μικρός, ο Καουμπόι, στα πρώτα του βηματάκια. Στράτα – στρατούλα και τα λοιπά.
Ωραία διπλά εξώφυλλα, μια μυστήρια μακέτα πάνω δεξιά, με μια φάτσα που την κάνεις δεν την κάνεις Ελληνική και Delta 99 στα εικονογραφημένα. Space Odyssey αλά Ισπανικά. Δε θα σας κουράσω με περεταίρω στοιχεία, αφού άλλωστε μπορείτε να τα βρείτε στην αναφορά που κάναμε στο περιοδικό ξεχωριστά, σε παλιότερο άρθρο. Παρουσίαση του θα βρείτε στο αδελφάκι μας, το Comics Trades.
http://comicstrades.wordpress.com/
Για όσους με ρωτάτε τι γίνηκε με κείνο το παλικάρι τον Pugachov, να σας πω ότι του δώσαμε άδεια για ψυχολογικούς λόγους! Με τσι τσίτσιδες υπερηρωίδες και το αφιέρωμα που` καμε, έπαθε ένα ψιλοκοκομπλόκο και θέλει λέει να αφιερωθεί για λίγο στη βιβλιοθήκη. Πράγμα που δεν το βρίσκω διόλου κακό, αφού και τα ράφια γεμίζει και μας γλύτωσε και από τσι γκρίνιες του βιβλιοθηκάριου! Τώρα, άμα θα πέσουνε αλαμπρατσέντο, μαζί με τη σκάλα, συμπούμπουλοι, τι να τσου κάμω! Ας βάλουνε πάγο στο δάπεδο, να κινούνται με παγοπέδιλα, που είναι και τσι μοδός!
———————————————————————————————————————————————————————-
Το πάιπερ, η Αμαζονία και ο …μυστήριος!
Η μοναδική κόμικς φιγούρα, που έγινε γνωστή με ένα «όχι» για επώνυμο, «κύριος» σε κάποιες τέλος πάντων καταστάσεις, άρχοντας στο ποτό, γυναικάς, ερωτιάρης, πιλότος από τσου λίγους, με μια γνώριμη μελωδία gospel στα χείλη, που πέρασε από τα Ελληνικά εικονογραφημένα αφήνοντας μόνο φίλους πίσω του, ο μαγνήτης αγαπητοί μου των κακοποιών και τσι ατυχίας, είναι σήμερα καλεσμένος στο Time Bandits!
Oh, when the saints go marchin` in….
Ε, ναι! Δεν χρειάζονται παραπάνω συστάσεις, για να καταλάβετε ότι μιλάμε για τον Mister No, άξιο συνεχιστή τσι Ιταλικής χάρτινης σχολής ηρώων! Ο άνθρωπος που έφαγε με το κουταλάκι τα δάση του Αμαζονίου, προσγείωσε το αεροπλάνο του μέχρι και σε πλάτη κροκόδειλου, έκανε τα μπουνίδια να πέφτουν με τη σέσουλα και να δείχνουν αστεία πράγματα και προπάντων κύριοι, ένας από τσου ελάχιστους κομικσοτσαμπουκάδες, που δεν τον ντουμπλάρανε τσι δύσκολες σκηνές! Κι όλα αυτά, στην προ google και facebook εποχή!
Δίκαιος και τζέντλεμαν, αλλά και ιπτάμενος φυσικά, δίχως όμως βαθμούς και σιρίτια, μονίμως αδέκαρος, διψασμένος για αλκοόλ και περιπέτειες(αισθηματικές και όχι μόνον), φορώντας το κλασσικό μαύρο μπουφάν με το τριφύλλι στον ώμο, χορεύει ταγκό, ρούμπα, σάλσα, κούμπια και κάθε λογής λάτιν χορό, αλωνίζει τσι χώρες τσι Λατινικής Αμερικής και βλαστημάει χειρότερα απ` ότι τσακώνεται! Για όλα αυτά τα κουσούρια τον αγαπήσαμε και του κάνουμε σήμερα το εικονογραφημένο πορτρέτο!
Η αφεντομουτσουνάρα του πέρασε από μπόλικους Ιταλιάνους σχεδιαστές. Η αρχή έγινε με τον Gallieno – λέγε με Ζαγκόρ – Ferri, που του έδωσε τσι βάσεις, μαζί βέβαια με τον μαέστρο στα σενάρια Sergio Bonelli(τώρα κάνει φοβερά ταξίδια στα ουράνια, αλλά δυστυχώς δε μπορεί να μας τα αφηγηθεί…). Στην γειτονική χώρα τσι μανέστρας και τσι πίτσας, εμφανίστηκε κορδωμένος και σιχαμένος από τσου πολέμους, τον Ιούνιο του`76, εν μέσω παντελονιών καμπάνα και Bee Gees! Μας συστήθηκε από το πρώτο κιόλας τεύχος, δίχως πολλά – πολλά, σε κάποιο υπό τύπον μπαρ(τσι απελπισίας!), στο Μανάους. Βετεράνος τσι Αμερικάνικης πολεμικής αεροπορίας, με παράσημα …να, με το συμπάθιο, κι έχοντας φάει τον πόλεμο με το κουταλάκι, είπε το παλικάρι να αράξει στας Βραζιλίας και να πιεί κανένα ποταμό ουίσκυ, κάνοντας σούρτα φέρτα τσι γύρω χώρες, τσου τουρίστες που πάντα του τη φέρνανε στο τέλος και έμενε ταπί και ψύχραιμος!
Βρήκε κι ένα κολλητό, τον Ες Ες(Γερμαναρά παλαίμαχο και σύντροφο στην ομάδα Alcoholic Anonymous τσι περιοχής), αλλά βρήκε και τον μπελά του και μάλιστα άπειρες φορές. Κροκόδειλοι, ταριχευτές ανθρώπινων κεφαλών, ανακόντα, τζάγκουαρ, τρελαμένοι στρατιωτικοί, λήσταρχοι(χειρότεροι κι απ` τον Νταβέλη!), επαναστάσεις, μύγες τσε – τσε, ζίου ζίτσου λαβές, μπέρι – μπέρι, απατεώνες με γραβάτα, ανθρωποφάγοι ημίγυμνοι, βουντού και άλλα χοντρά κόλπα, όλα στο σακίδιο του! Μιλάμε, ότι στις μέρες μας θα` θελε καμιά 40αριά Botox στο μούτρο, μπας κι έρθει στα ίσια του, από τσι πολλές μπουνιές, κλωτσιές και δαγκασιές που` φαγε!
Old time classic σκηνή, η κλωτσιά στο πάιπερ για να πάρει μπροστά!
Στη χώρα μας έκαμε 2 σεζόν, που λέμε και τηλεοπτικά. Την πρώτη το`76 με 10 τεύχη(προσωπικά το 10ο το έχω δει μόνο σε διαφήμιση σε οπισθόφυλλο…), και την δεύτερη το 86 με 56. Εκεί τον γνωρίσαμε καλύτερα και εκτιμήσαμε τις πτυχές του χαρακτήρος του. Και οι δύο εμφανίσεις, έγιναν από τσι εκδόσεις του κ. Ανεμοδουρά.
Να μη λέμε όμως πολλά και σας κουράζω. Ας περάσουμε σε εικόνα. Μίστερ Νο έργα και ημέρες μέρος πρώτον! Αρχίζουμε με τρία τευχίδια και έπεται συνέχεια.
Καλές αναγνώσεις αδέλφια και προσοχή τσι μιμήσεις, έτσι; Αυτά που θα διαβάσετε πιο κάτω, γινήκανε σε σχεδιαστικά στούντιο! Μην τα επιχειρήσετε στο σπίτι!
Πλατσαφρόνκ!
—————————————————————————————————————————————————————
Big Mickey Memories…
Μεγάλες προσδοκίες, μεγάλες αναμνήσεις, μεγάλο Μίκυ… Αυτή τη φορά τα βήματα μας πάνε στα σχολικά χρόνια και στα μεγάλα σχήματα κόμικς, τα μηνιαία, που αποτελούσαν μακρινά όνειρα πολλές φορές… Σήμερα, όλα αυτά φαντάζουν στα μάτια κάποιων αναχρονιστικά και με δόση υπερβολής, αλλά δεν είναι!
Το καλοκαίρι του`68, το Μεγάλο Μίκυ του Τερζόπουλου βρίσκονταν ακόμη στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας και προσπαθούσε να καθιερωθεί, παρά το γεγονός της μάλλον αλμυρής του τιμής(10 δραχμές), τουλάχιστον για τα τότε δεδομένα. Κάποιοι το αγόρασαν καινούργιο απ` τα περίπτερα και κάποιοι άλλοι μεταχειρισμένο, μετά από 2-3 χρόνια. Υπάρχουν κι αυτοί που δεν το έπιασαν στα χέρια τους τότε, αλλά μετά από 3 και πλέον δεκαετίες, μέσα από συναλλαγή σε κατάστημα πώλησης κόμικς. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι τελικά υπάρχει και μια ακόμη κατηγορία αναγνωστών. Αυτοί που δεν κατάφεραν ποτέ να το διαβάσουν, οπότε τα δύο σημερινά τεύχη απευθύνονται σε ένα μεγάλο βαθμό, σε εκείνους. Ξέρω, ξέρω! Θα πείτε, «είμαστε και εμείς, που μας τα πέταξε η μάνα μας»! Σωστά! Δικό σας, λοιπόν, έστω και ηλεκτρονικό!
Η περίπτωση του Μεγάλου Μίκυ, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και ανάλυσης, αλλά λέω να την συντομέψουμε αρκετά, για να μη χαθούμε στις λέξεις και χάσουμε την έννοια και τη δύναμη τσι εικόνας! Επιγραμματικά, θυμίζω ότι σε εκείνη την πρώτη περίοδο έκδοσης, το περιοδικό ήταν πολύ διαφορετικό, από αυτό που σταδιακά καθιερώθηκε, ειδικά στα χρόνια της δεκαετίας του`70. Κάθε σελίδα ήταν και μια έκπληξη. Όχι μόνον τα παπιά και τα ποντίκια, με τσι αστείες ιστορίες τους.
Σταυρόλεξα, παραμύθια, οι βαθμοί του Μίκυ Κλάμπ(για να γίνουμε μέλη), οι προσπάθειες μας να σκιτσάρουμε, εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, διαφημίσεις, όλα είχαν μια αξία. Σε κάποια σελίδα, θα δείτε την ΜΕΛΟ με τα προϊόντα της(άλλο σπαρτσαφλόνκ αυτό, από τα παλιά…), ενώ σε μια άλλη τον στυλό Parker, που απευθύνονταν όπως λέει και η καταχώρηση, «στους καλούς μαθητές»… Συνεπώς, τώρα μάθετε κάποιοι, γιατί δεν τον αποκτήσατε ποτέ! Γενικά, τόσο το 10, όσο και το 13, είναι δύο υπέροχα τεύχη και … μπορείτε να το διαπιστώσετε ευθύς αμέσως!
Καλές αναμνήσεις!
—————————————————————————————————————————————————————-
Γιωργάρα καλημερα,συνεχιστε ετσι με αμείωτο ενθουσιασμό,εχω πελαγωσει πραγματικά εδώ μέσα,υπαρχει υλικο το οποιο δεν ήλπιζα ποτε να χαρω με τοση απλόχερη ευχέρεια,η σπανιοτητα και μονο μερικων κομματιων με συναρπάζει ιδιαιτερα.Αρχιζω να ονειροπολώ και να πιστευω πως θα αντικρυσω πράματα και θάματα που δεν ειχα ποτέ την τύχη να απολαυσω στα παιδικά μου χρόνια.Μ’αρεσει πολυ το χιουμορακι στα κειμενα με την κερκυραικη προφορα και τα εύστοχα,καλοδιατυπωμενα σχολια για χαρακτηρες,πρόσωπα και καταστάσεις με κρατανε κολλημένο εκει.Βρε μπαγάσηδες μην τολμήσετε ποτε να εγκαταλείψετε αυτο το υπεροχο ταξιδι,σας το ζηταω σαν προσωπικη χαρη οσο εγωιστικο κι αν ακούγεται αυτό!Μονο αν θελετε χρωματιστε κι άλλο το blog,οσο γινεται βεβαια.Περιμενω να δω πολλες καουμποικες εκπληξεις στο Time Bandits,ισως το Zorro 228 του 1949 να έχω την χαρά να το διαβασω αμεταφραστο στα στα πολλά υποσχόμενα μονοπατια του TB καποιο βροχερο απογευματακι,που ξερεις…Avanti maestri questa squadra deve dare a noi il maggior numero possibile di capolavori!
Βαγγέλη, το Time Bandits φτιάχτηκε με πολύ αγνά υλικά, μπόλικη τρέλα(βουρλισιά καλύτερα!), ακόμη μπουσουλάει, αλλά δεν έχει κατά νου να μας αφήσει και εμάς και εσάς, στα κρύα του λουτρού, ή μεσοπέλαγα! Έχουμε πάρα πολλά χαρτιά να ανοίξουμε ακόμη, για να φανεί τι ακριβώς βρίσκεται πίσω του σαν ποικιλία. Τότε, θα μπορέσετε να έχετε μια πλήρη εικόνα τι ετοιμάζουμε… Όσο για το request, ήδη ανέβηκαν σήμερα στην βιβλιοθήκη μας …φαντάσματα και αράχνες, από τις κατακόμβες της σπουδαίας Dell Comics, που μέσα σ`όλα, είχε και κάτι σφαλάγγια με τ`όναμα Zorro πάνω!!! Όλα θα πάνε πρίμα λοιπόν, αλλά και καταιγίδες να βρούμε μπροστά μας, ακόμη καλύτερα, αφού η αλ΄μυρα βρε φίλε είναι που τα κάνει όλα να δείχνουν διαφορετικά! Η αλμύρα, τα κύμματα, τα ξάρτια τα ανεμοδαρμένα και ένα μπουκάλι ρούμι παραμάσκαλα!!! 🙂 Δες και τσου Γάλλους με τα καμώματα τους και επιστρέφουμε δρυμύτεροι με πολύ περίεργα κόμικς… μα πολύ περίεργα λέω… Τσου χαιρετισμούς μου!